‘Dramatische kijkcijfers Boer Zoekt Vrouw’. Dat las ik afgelopen week in de media. En ja, dat snap ik wel. Het is dat ik er een samenvatting van moet maken voor jullie, anders was ik al lang afgehaakt. Nou, daar komt ie hoor. Met frisse tegenzin. Seizoen 13, aflevering 4. Pfff.
Richard ging met zijn dates fietsen in een kas. Je moet er maar opkomen. Ik heb dit idee in ieder geval genoteerd voor mijn jaarlijkse vriendenuitje. Tijdens de lunch vroeg Ries of de dames al eens hadden stilgestaan bij een toekomst in Slowakije. Stomme vraag natuurlijk. Iedereen heeft wel eens nachtmerries. Alhoewel Yvon het opnieuw mooi wist te verkopen. Ze sprak dit keer over “het superromantische, paradijselijke Slowakije”. Als ik Ries was, had ik die Yvon eens flink op haar nummer gezet: “als je nog één keer zo cynisch doet over mijn Slowakije, neem ik je mee en drop ik je zonder water en zonder telefoon achterop mijn erf. In het donker.”
Na de lunch deden ze met zijn zessen alsof ze niet goed snik waren. Ja, het moest een workshop mime voorstellen, maar ik denk dat Hakim van Sesamstraat zich omdraait in zijn graf bij het zien van zoveel slechte mime-spelers. En de beste man is nog niet eens dood, moet je nagaan hoe slecht het was. En ongemakkelijk bovendien.
Voor jullie administratie: Robin, Marijke en Marlies mogen mee naar Slowakije. Eens kijken wie van de drie er het eerste zoek raakt.
Bij Claudia stond de asperge centraal. Mooie slogan voor een zorgorganisatie trouwens. Da’s eens wat anders dan dat eeuwige ‘bij ons staat de cliënt centraal’. De oogst was trouwens prima, al zou ik er zelf niet aan moeten denken om drie gangen met asperges te eten. En daarna zeker drie dagen vies plassen. Bah.
De gesprekken bij Claudia gingen, tot ongenoegen van Bob, vooral over koeien en gras. Bob wilde helemaal niet over gras lullen, die wilde over de liefde praten. En hij wilde haar het liefst pakken, maar daar was het de dag niet naar. René vond dat ze verschrikkelijk mooie bruine ogen heeft en Jan Willem moest huilen omdat ie al gevoelens heeft. Of omdat zijn urine drie dagen gaat stinken, dat heb ik niet helemaal goed verstaan.
Paul, René en Bob mogen mee naar Clau’s kasteel in Frankrijk. Jan Willem had het goede gevoel heel graag willen onderzoeken, maar kreeg als troost een tasje asperges mee naar huis.
Bij Haico werden er taarten aangerukt voor een proeverij. De piraat was in zijn nopjes. En niet eens zozeer van vanwege de taarten, maar meer door de aandacht: “Het gebeurt niet elke dag dat er vijf dames voor mij komen”, aldus onze casanova. Nou Haico, ik zou zeggen: geniet ervan zolang het nog duurt, want voor je het weet is de cameraploeg naar huis en zit jij alleen nog met een vrouw met kort haar en een camper op je terrein die je niet meer weg krijgt.
Wat ik trouwens niet van Haico verwacht had, is dat hij een wekker met een vibratording onder zijn bed heeft liggen. Ik gun iedereen natuurlijk zijn pleziertje, maar zelf had ik dat nooit zo open en bloot op televisie verteld.
Tijdens het pingpongen in een plastic tent, opnieuw een geniaal idee van de programmamakers, wilde Nouk weten wat Haico aansprak in haar brief. Zonder blikken of blozen zei de piraat: “je ogen en je brief”. Prachtig toch. Gewoon het eerste zeggen dat in je opkomt, al slaat het helemaal nergens op. Daarna gooide hij tijdens de circus-workshop ook nog ‘per ongeluk’ zijn bordje in haar decolleté. Die Haico, ouwe flirtkoning.
Voor veel mensen kwam het hoogtepunt van de avond toen het mutsje af ging. Ik lees al weken op social media: ‘wat zit er toch onder dat doekje van Haico?’Heel Nederland was er blijkbaar nieuwsgierig naar. Terwijl ik steeds dacht: wat denk je wat eronder zit? Een beetje haar waar hij zich voor schaamt natuurlijk. Wat anders? Er zit heus geen giftige adder onder die muts. Of een 24-delig Boerenbont servies. Gewoon een beetje haar. Zullen we er nu over ophouden?
Jasmijn, die het aandurfde om de vraag te stellen, mag trouwens wel mee. Samen met Ellen en Wendy gaan ze piraatje spelen in Denemarken. De verliezers kregen een knuffel.
Piet ging pottenbakken. Nou ja, pottenbakken… Een beetje smeren met klei. Gea had het zelfs op haar wang zitten. Het viel Ank op dat Piet grote handen heeft en dus grote dingen maakt. Verder moest iedereen de boel goed nat houden en de vingers erin steken. Op dat moment had ik mijn hand al bij de rode knop linksboven op de afstandsbediening, maar godzijdank bleven de kleren aan.
Na het gesmeer met klei gingen ze ook nog de Elfstedenroute varen en picknicken, maar als jullie het niet erg vinden vertel ik daar verder niets over, want dat was het stukje waar de ogen even dicht gingen. Gelukkig werd ik bij het keuzemoment weer wakker. Anke, Gea en Eugenie gaan mee. A3 niet. A3 die vond dat Piet tijdens het pottenbakken te weinig vragen stelde. A3 moest huilen en kreeg als troost alle overgebleven klei mee voor haar kleinkinderen. (Ik verzin er soms gewoon wat bij als jullie dat niet erg vinden.)
Bij Bernice gingen de kinderen apenkooien. En dat was makkelijk, want dat hadden ze gisteren op school tijdens gym nog gedaan. Toch was er overduidelijk eentje wat ouder, want die had een beetje haar op zijn bovenlip. Na de tosti-challenge (opnieuw een uitje dat ik genoteerd heb in mijn ideeënboekje) besloten ze vaktechnische gesprekken te voeren over melkvee. Voor de kijkers die dit niet snapten: A3 en A4 waren in dit geval geen witte blaadjes, maar respectievelijk vrouwtjeskoeien tot 2 jaar en dikke vleeskoeien tot 8 maanden. Zo, dan kunnen jullie tijdens jullie maandagochtend-koffiemomentje of in jullie whatsapp-groepje tegen elkaar vertellen dat die Rick Evers ook soms nog iets leerzaams vertelt.
Bernice had trouwens bij niemand nog echt een gevoel en mocht er bij hoge uitzondering 4 meenemen naar Zweden: Jorick, Johan, Ype en Jacob.
Tot volgende week. Eens kijken of de uitzendingen dan wat leuker worden.
Oh ja, weet je wat wel leuk is?
Een schrijfcursus van mij bij jullie op kantoor
Of een schrijfcursus bij mij in Apeldoorn
Welterusten.
