Knuffels, kusjes en klapschaatsen. We zijn er bijna, mensen. Het is de een-na-laatste aflevering van het seizoen. Hou vol.
John en Eileen zijn in het Noorse Tromsø. Dus van alle plaatsen in Europa kiest de KRO-NCRV voor Tromsø. Waarom? Was het een social deal-aanbieding? Of zouden ze het gedaan hebben om mij te pesten: ‘die Evers weet vast niet hoe die met zijn toetsenbord een streepje door die o krijgt’. Jammer jongens. Geen probleem, kijk maar: Tromsø. Alt 0248. Appeltje eitje.
Eileen had John gemist en was blij om hem weer te zien. Dat viel trouwens nog niet mee, elkaar zien, want in Tromsø is het ongeveer 30 uur per dag donker. Toch voelde het goed. Inhoudelijk en ook qua fysieke aantrekkingskracht. John was op zijn beurt ook nog altijd erg blij met zijn keuze voor Eileen. Hij had dat huiselijke echt gemist. Daarna gingen ze gezellig samen over hun scheidingen praten.
De tocht met de sledehonden staat volgens John bij iedereen op de bucketlist. Ik heb daar even over nagedacht en ik denk dat John gelijk heeft. Het zal alleen niet bij iedereen in de top 10 staan, maar als de bucketlist lang genoeg is, staat het erop. Zo staat ‘tochtje door de sneeuw met sledehonden’ bij mij op nummer 643. Precies tussen ‘blijven slapen in de Ikea’ op 642 en ‘in spidermanpak de deur openen voor de pakketbezorger’ op 644.
De maïsbult openmaken komt op mijn lijstje niet voor. Bij Julius ook niet, maar hij kon het wel mooi gebruiken om Kylie mee te lokken voor de vraag der vragen: ‘ga je mee op citytrip?’ Kylie werd dolenthousiast. Voor haar doen dan. Myrthe zat ondertussen op de bank te breien toen Juul het slechte nieuws kwam brengen. Ze had al zo’n voorgevoel.
Eigenlijk had Julius op Yvon moeten wachten voor het keuzemoment aan de keukentafel, maar Yvon was weer eens te laat. Toen ze arriveerde was Myrthe op haar kamer aan het breien. Je verwacht het niet. Myrthes bucketlist is dan ook niet echt verrassend. Dit is haar top 10:
10. Een trui breien voor de Eiffeltoren
9. Een schaap scheren en de wol mee naar huis nemen
8. Een eigen wolwinkel beginnen
7. Een trui breien voor alle kids uit mijn klas
6. Een podiumplek op het WK Snelbreien
5. Een meet & greet met de uitvinder van de breinaald
4. Een bol wol krijgen dat naar mij vernoemd is
3. Alle outfits voor het Songfestival mogen breien
2. Een trui breien voor de Burj Khalifa
1. Een tochtje door de sneeuw met sledehonden
Ook al? John had dus echt gelijk. Nou ja, misschien komt het er ooit nog van. Ik gun het de lieve, zorgzame Myrthe van harte. En zo vertrok dus de laatste vrouw van de boerderij van Julius. Alleen Kylie is er nog. Een paar weken later vertrokken ze samen naar Madeira, waar Julius voor het eerst van zijn leven champagne in een glas schonk. Volgende keer iets eerder stoppen met schenken, hè Juul. Het is geen melk.
Op het Portugese bloemeneiland wilde Julius kijken of het elke dag een beetje leuker wordt met Kylie. ‘We rijden niet op een vierbaansweg, maar we komen wel vooruit’, aldus de optimistische koeienboer. Ook het Flügelmeisje deed heus haar best. In Funchal liet ze in een ultieme poging zelfs haar navelpiercing zien. En op de kermis liet ze Julius zelf kiezen waar hij in mocht.
‘Het zegt mij allemaal niets’, zei Julius. Die opmerking gold overigens niet alleen voor de kermisattracties, maar ook voor de limoncello op het terras, voor de navelpiercing en voor het fenomeen dat initiatief nemen heet. Wat dat betreft is Julius, net als Jan, eigenlijk een beetje wereldvreemd.
Als ik de KRO-NCRV was had ik die twee koeienboeren trouwens een eigen realityshow gegeven. Jan en Julius op citytrip. En dat ze zich elke week weer verbazen in een andere Europese stad. ‘Oh kijk, Julius hier hebben ze ook die gekke vierkante streepjescodes.’ ‘Oh ja, en kijk daar Jan, een kermis. Jij mag kiezen waar je in wil. En ook betalen.’ Misschien moet John ook mee om er de hele uitzending onverstaanbaar doorheen te mompelen. De 3J’s op citytrip. Ik ga zeker kijken!
Omdat ik inmiddels wel toe ben aan een stukje gezelligheid, gaan we verder met Martijn. Yvon kwam langs en deed haar pre-keuzemomentpraatje. ‘Hij geeft me een blij gevoel’, aldus Marleen. ‘Ik ben tot het gaatje gegaan met alles. Ik heb niet voor niets een koortslip’, zei Martijn. ‘We hebben een nieuw concept van Boer Zoekt Vrouw gedaan’, zei Ciska.
Yvon ging er wijselijk niet op in. Die geile praatjes allemaal. Misschien kan dat nieuwe concept van Boer Zoekt Vrouw op het erotische kanaal uitgezonden worden, maar dit is wel de KRO-NCRV. Dus alsjeblieft mensen. Gedraag je een beetje. En als je dan toch open en bloot wil lopen vozen, doe dat dan lekker straks in Sevilla. Niet hier alsjeblieft.
Goed. Het keuzemoment. Na het nachtelijke experiment was alles ineens heel duidelijk voor Martijn. Ciska moest het worden. Die had het nieuwe concept blijkbaar het beste tot uitvoering gebracht. En Marleen stond nog niet op of het zoenen begon al. Dus nogmaals jongens: doe dat straks lekker in Sevilla. Niet hier.
Eenmaal in Sevilla vroeg de man bij de receptie of ze 1 of 2 kamers wilden. De vorige keer dat iemand in BZV dat vroeg, was het aan die gekke Rob die Wendy had meegesleept. Wendy wist niet hoe snel ze ‘twee graag’ moest zeggen. ‘Zo ver mogelijk uit elkaar en die van mij graag met een extra slot en twee beveiligers voor de deur’, zei ze er toen nog achteraan. Bij Martijn en Ciska hoeft dat allemaal niet. ‘One is enough’, aldus Martijn.
Als twee tortelduifjes liepen ze door de hoofdstad van Andalusië. Ze bekeken een mooi gebouw van binnen en Ciska vroeg hoe lang ze over de bouw hadden gedaan. Dat weet niemand exact, maar het is in ieder geval sneller gebouwd dan het huis van Martijn. Verder knuffelden ze veel, liepen ze hand en hand, vlogen de kusjes over en weer en kochten ze tussendoor twee mandarijntjes. Hebben we hier dan toch een echt Boer Zoekt Vrouw-succesje te pakken?
Want heel eerlijk, Martijn en Ciska is het enige koppel waar ik echt in geloof.
Rick, je gaat toch nog wel iets vertellen over Deedry en Roy? En Roel en Simone?
Ahhhh, moet dat echt? Ik wilde zo graag positief afsluiten met Martijn en Ciska. Kijk die foto. Opbloeiende liefde in Sevilla. Mooier wordt het niet toch? Moet ik dan echt … Nou vooruit. Maar heel kort.
Deedry en Roy gingen bootje varen.
De boot wiebelde.
Voor Deedry voelt het als broer en zus.
Ze zitten elkaar de hele dag af te zeiken.
Roy: ‘Jij bent 10 zinnen serieus en dan ga je dollen.’
Deedry: ‘Dat is bij jou ook.’
Roy: ‘Nietes.’
Deedry: ‘Welles.’
Roy: ‘Mama, Deedry doet stom.’
Deedry: ‘En Roy knijpt mij.’
Mama: ‘Jongens, hou eens op.’
Ze worden samen wakker.
Roomservice: geen jus, wel wijn.
Haha, wat gek.
Roy mag haar koffie erbij.
Op het terras laat Roy een verliefd stelletje zien.
‘Kijk Deedry, zo doe je dat. Knuffelen.’
Deedry durf dat niet.
Ze is erg onzeker.
Ja, dat weten we nou wel.
Roy wil haar nog wel zien als ze thuis zijn.
Een paar keer nog.
Dan is ie het zat.
Bij Roel kwam Simone terug van haar vierdaagse wandeling. Ze heeft lang nagedacht en heeft besloten dat ze geen thee hoeft. Ze is wel bereid om Roel een kans te geven. Dat vindt Roel heel fijn, want Simone is een lieve meid en mooie griet. Yvon had een goed idee: geen citytrip, maar een dagtrip. Was voor Julius en Kylie ook beter geweest, maar goed. Achteraf kijk je een koe in de kont.
Roel en Simone gaan schaatsen. Ze zijn allebei vrolijk. Even rust heeft ze goed gedaan. Helaas zien we volgende week bij de reünie dat ze op liefdesvlak toch door het ijs zijn gezakt. We zien ook dat John een scheve schaats heeft gereden en dat Julius bij Kylie het ijs niet heeft kunnen breken. Ook Roy heeft het na lang ijsberen uitgemaakt. Alleen Jan zal goed beslagen ten ijs komen met Annick aan zijn arm. En Martijn hartje Ciska natuurlijk. Smelt.
Tot volgende week.
Oh ja, zorg dat je dit niet mist hè: mijn masterclass sterk schrijven. Een unieke kans om in één uur alle tips en trucs te horen om jouw teksten veeeeeeel leuker en beter. Handig voor jezelf of een geweldig cadeautje. Meer info vind je hier.
