Wel lekker dat ze de kandidaten van gisteren nog een keertje pakken. Dan leren we ze extra snel kennen. Zo weten we nu dat Frank graag dingen zonder shirt doet. Zich scheren bijvoorbeeld met extra veel scheerschuim. En het zwembad schoonmaken. De volgende keer zien we welke activiteiten Frank nog meer kan zonder shirt. Eerst ontbijten.
Ingrid: ‘Wil jij een lekker yoghurtje?’
Frank: ‘Ja lekker, een yoghurtje, doe maar.’
Ingrid: ‘Ja? Zal ik dan een yoghurtje maken?’
Frank: ‘Ja, maak jij maar een yoghurtje.’
Ingrid: ‘Goed, maak ik voor jou een lekker yoghurtje.’
Daarna kreeg Frank een bak yoghurt.
Het was allemaal een compleet nieuwe ervaring voor de beste man. Ontbijten met een vrouw. Ten eerste ontbijt hij nooit met een vrouw. Ten tweede ontbijt hij nooit. En als ik Frank zo een beetje volg, dan snap ik dat. Frank is een luie donder. Die komt normaal gesproken pas tijdens lunchtijd uit bed. Drie passen lopen voor een flesje wijn, dat gaat nog net. Maar daarna nog een keer lopen voor twee glazen, dat is Frankie niet gewend. Zijn stappenteller staat ’s avonds meestal op 12. En dan is het voor Frank een actieve dag geweest.
Maar het hoogtepunt van het Griekse avontuur was natuurlijk de wandeling. Ingrid en Frank kwamen een hondje tegen, gingen direct op de grond liggen en zetten een gek stemmetje op. ‘Honden vinden mij over het algemeen leuk’, zei Frank daarna trots. Ik kan alleen maar zeggen: Hartstikke fijn voor je, ouwe hondenfluisteraar. Nu de vrouwen nog.
Wie ook tegen de hond praat, is Magda. ‘Je moet straks heel lief zijn, want er komt een meneer en dan mag je niet hard blaffen, dat is niet aardig. Je mag ook niet je natte neus in zijn kruis drukken. En als hij een lichte broek aan heeft, doe dan maar niet met je smoezelige pootjes tegen hem opspringen. Oké? Ja, je bent braaf. Ohhhhh, je bent zo braaf. Ach koezie koezie koezie.’
Goed. De eerste man die bij Magda op bezoek komt, is Fonzie. Hij vindt zichzelf een vrolijk opgewekte gozer die verstand heeft van alles wat in de zee rondzwemt. Plastic en zo waarschijnlijk. Ook heeft Fonzie onderweg Duolingo opgezet en zo twintig woordjes Frans uit zijn hoofd geleerd. Wat een vangst voor Magda, deze man!
Uiteraard had ook Fonzie een cadeautje meegenomen. Stroopwafels. Wat is dat toch steeds voor gezeur met die stroopwafels? Al die B&B-mensen zijn bewust weggegaan uit Nederland en iedereen komt steeds weer met rotzooi uit Holland aankakken. Stroopwafels, drop, hou toch op. Wat dat betreft kunnen ze allemaal nog een voorbeeld nemen aan mister Kimono. Dat cadeau heeft ie natuurlijk gewoon laten bezorgen, want de winkel was te ver lopen voor Frank, maar het idee is goud.
Terug naar Fonzie. Een dikke min dus voor de cadeautjes, maar een grote plus voor de eerste vraag: ‘Heb je hier veel last van kalk?’ Kijk, daar was ik zelf nooit opgekomen, zo’n vraag. Verder was hij verbaasd hoe netjes alles bij Magda was, maar dat komt ook omdat hij nog nooit bij Illya op bezoek is geweest.
Een andere verrassing bevond zich in de diepvries. Magda heeft de oproep van de overheid om een noodpakket aan te leggen erg serieus genomen. Er liggen zoveel bakjes eten in al die lades, daar kan JP minstens 2 uur van eten. Gelukkig voor Magda woont JP ver weg in Spanje en zit zij voorlopig met de opgewekte Fonzie opgescheept. Die is vooral hartstikke blij dat hij in haar potje mag roeren. Tzt gaat hij wat meer over zichzelf vertellen. Wat een teaser, mensen.
Oké, nu echt door naar JP, oftewel Jan Proviand. Na een ‘lekker ontbijtje’ waarbij Renate kon kiezen tussen een zwart broodje en een pikzwart broodje gingen ze lunchen in het dorpje waar JP vroeger een bar runde. De Coco Loco. En ineens viel bij mij het kwartje. JP kan er helemaal niets aan doen dat hij een feeder is. Hij is vanuit zijn kroegtijd gewend om mensen continu van drank te voorzien. En daar is dus langzamerhand het eten bij gekomen.
‘Toe, eet jij die laatste garnaal eens op.’
‘Kom op.’
‘Pak hem.’
‘Anders gooien ze hem weg.’
‘Toe nou.’
‘Pak die garnaal.’
‘Huphup’
‘Chopchop’
‘PAK. DIE. VERDOMDE. GARNAAL. ANDERS. DRUK. IK. HEM. IN. JE. ROTTERDAMSE. STROT.’
Gelukkig pakte Renate het goed op. ‘Ach, hij is zo lief, die JP. Hij gunde mij die laatste garnaal.’
Na de 16 garnalen kwam er nog een 300 grams tournedos op tafel en eenmaal thuis trok JP snel een flesje vino blanco open. De vorige fles was immers alweer een kwartier geleden. ‘Wil je er een toastje bij? Niet? Oh. Nou, ik ga toch een toastje maken, meestal eten ze dan toch wel mee. Ik heb ook nog een mooi worstje liggen. Kijk eens wat een mooie worst. En ik breek ook een kaasje voor je aan. Bakje nootjes erbij, lekker.’
Morgen zien we dat waar Renate zo bang voor is, ook daadwerkelijk gebeurt: ze rolt van de berg af. En JP? Die wacht rustig af totdat hij de volgende vrouw kan volgieten en -proppen. Je moet van het leven genieten, ja toch niet dan?
Door naar onze kasteelheer Illya, waar Kipsaté Kim na de eerste nacht iets van haar hoofd probeert te maken. Aan het ontbijt vertelt Illya dat een croissant met roomboter recht is en een croissant zonder roomboter gekruld. Ik vind het prachtig dat RTL ook een stukje educatie in het programma probeert te brengen. Ik dacht bijna dat ik naar de NPO aan het kijken was. Mij maakt het trouwens niet uit of een croissantje recht of krom is. Als ze maar niet zwart zijn.
Met de rechte croissant nog maar half op en het bakkie koffie nog aardig vol, begon Illya als een medewerker van een Zuid-Europees all inclusive restaurant de tafel alvast af te ruimen. De race-eend had haast, want er stond een wandeling op het programma. Illya liep dikwijls iets te snel en Kim liet hem dat dikwijls weten. Prachtig woord, hè? Dikwijls. Ik was het al bijna vergeten, maar hoorde het vandaag ineens weer van Illya. Ik heb dan ook meteen besloten om het woord dikwijls dikwijls te gebruiken.
En over Dick gesproken: daar is-ie hoor. Onze slangenfluisteraar. Schouderuilman. Junglefluencer. Nep-Crocodile Dundee. Tropentovenaar. Oerwoudorakel. Maar ook babe-magnet zoals we gezien hebben. Want potverdikkeme wat een boel mooie vrouwen hebben gereageerd op deze brulapenbroeder.
Monique, Cheyenne, Marloes, Manon, Karin en er zaten er zelfs twee bij die hun naam niet eens zeiden. Het maakte onze boomwortelbaas allemaal geen bal uit. Ze kregen die lach niet van zijn gezicht. Benieuwd hoe lang de echte meisjes in de jungle het uithouden.
Tot morgen. Dan zit Fonzie ongewassen aan de ontbijttafel. Nu al zin in.
