Het was maar een kleintje, maar een kus is een kus. Eerlijk is eerlijk. En Bart is inmiddels zo zelfverzekerd als een lelijke natnek, want hij wedt zijn linkervingertop van zijn wijsvinger erop dat ie vanavond weer een kusje krijgt.
Ach, wat zijn ze leuk samen hè. Judith en Bart. Ja, ik weet het. Guus is er ook nog, maar die doet voor spek en bonen mee. Eventjes dacht ik dat ie tijdens de barbecue ging vertellen dat ie wegging, maar het liep anders. Hij wilde een spaziergang maken met Judith. Daarbij gaat ie vertellen welke bomen hij zou kappen en welke bomen mogen blijven staan. Lijkt me vooral spass voor de bomenknuffelaar zelf en ik vermoed dan ook dat Judith deze wandeling aangrijpt om Guus te vertellen welke mannen mogen kappen en welke mannen mogen blijven.
Nou ja, het is in ieder geval mooi weer in Frankrijk. Zo mooi zelfs dat er een heuse winterbarbecue georganiseerd werd. Met vlees uit eigen vriezer natuurlijk. Dit keer kwam Putalam uit de diepvries. ‘Waren de namen op?’, aldus Bart die later tijdens de bbq met een heuse Ernie-muts kwam aanzetten. Bart & Ernie, hoe toepasselijk.
Het wordt de komende dagen natuurlijk interessant om te zien of Sarike nog wat potten kan breken. Met de band tussen Bart en Judith heeft ze natuurlijk al een flinke achterstand, maar er zijn gekkere dingen gebeurd. Bovendien heb ik wel het idee dat Judith iedereen een eerlijke kans wil geven. Man, vrouw, fietsbel, het maakt allemaal geen kloten uit.
Wat dat betreft is Jan wat duidelijker in wat ie wil. Jan wil gewoon een methgezel. Peter is aantrekkelijk, maar ook een echte meneer, zo vertelde hij tegen zijn vriend Dick. Bovendien heeft Jan ook het gevoel dat hij steeds de kar moet trekken. Ik dacht meteen: zolang dat trekken maar bij die kar blijft, vind ik alles best.
Dick schoof ook bij het ontbijt weer aan, maar het bleek wel zijn laatste knäckebröd in Zweden, want hij vertrekt naar Nederland. Eindelijk kwelletie time dus voor Jan en Peter. Alhoewel … kun je ook spreken van kwelletie time als de ene in zijn eentje door het bos struint en de ander op de bank zit te vapen? Ik betwijfel het.
Maar ja, wat moet je? Een restaurant is 400 kilometer verderop. Of 200. Ligt er een beetje aan of je die twee kleffe broodjes in de vitrine bij de benzinepomp ook als restaurant meetelt. Er is werkelijk niets te beleven. Logisch dus dat Jan aan Peter vraagt hoe hij zijn geld wil gaan verdienen in Kvillsfors? Nu weet ik niet of Peter de serie Breaking Bad wel eens gezien heeft, maar met het maken van meth is een flinke boterham te verdienen. En hij heeft sowieso al één goede klant.
En over goede klanten gesproken. Adrienne heeft er momenteel niet zo heel veel dus is er uitgebreid tijd voor Robert. Na het uitpakken van de bijzondere cadeautjes kreeg meneer een privérondleiding door het spookhotel. In de oude wellness schijnen vreemde dingen te gebeuren, maar Adrienne schrikt nergens van. Die heeft Gerard overleefd en dan kun je de hele wereld aan. De buitenwandeling met Robert vond ze erg bijzonder. Ze zei zelfs ‘fokking hell’. Wat een taalgebruik zeg. Blijkbaar screent RTL die kandidaten van tevoren niet meer.
Snel door naar botterik, ehhh… Jorik bedoel ik. Hij kwam Nienke en Kirsten broodjes brengen, maar had dat van tevoren niet geappt. De dames vergaven het hem. Na het uitbuiken was het tijd voor een potje skiën. Tenminste, ze hadden de lange latten bij zich en er was een beetje sneeuw, maar verder had het met skiën natuurlijk weinig te maken. Wat dat betreft hadden zowel Kirsten als Nienke beter eerst even bij de kinderskischool van Mike langs kunnen gaan. Ware het niet dat Mike al twee dagen misselijk op bed ligt omdat Denise hem als afscheidscadeautje een zakje blauwe bessen had gegeven.
Maar goed, het gaat nu niet over Mike. Het gaat over Jorik. En volgens Nienke was de werk-Jorik heel anders dan de privé-Jorik. Ook Kirsten wist het allemaal even niet meer en vroeg een gesprek aan. Voor Jorik de uitgelezen mogelijkheid om er een eind aan te breien. Ik vond het met die botheid, waar Kirsten het over had, eigenlijk wel meevallen, maar ik ben een man dus ik ben ook wel benieuwd naar jullie reactie.
Doe ik slim hè? Reacties van de lezers uitlokken. Misschien reageert er nu eindelijk eens iemand op deze stukjes, want soms heb ik echt het gevoel dat ik ze voor piet snot schrijf.
Goed, waar waren we? Oh ja. Kirsten. Het arme schaap zat er na het gesprek met Jorik helemaal doorheen. Nienke vroeg nog hoe het ging, maar ze fluisterde dat ze het er niet over wilde hebben. Een beetje bot wat mij betreft, maar goed.
De stap van bot naar Maarten is redelijk te overbruggen, dus laten we onze wereldberoemde coach er weer eens even bijpakken. Na het vertrek van Truus geeft nu ook Ria er de brui aan en dus speelt Maarten ineens een eenzame wedstrijd. ‘Ik voel me niet zo prettig bij jou’, zei Ria. Maarten probeerde nog uit te leggen dat het kwam door het verschil tussen Nederlandse vrouwen en vrouwen uit Estland, maar Ria hoorde het al niet meer. Die zat al boven haar koffer in te pakken.
Grappig vond ik dat ze eigenlijk elkaar exact hetzelfde verweten. Ria wilde graag wat meer diepgang, maar vond dat bij Maarten geen moment. Maarten wilde graag wat meer diepgang, maar daar had Ria volgens hem geen behoefte aan. Tja, als twee mensen op zo’n verschillende golflengte zitten, komt het nooit meer goed.
En het komt natuurlijk ook door de verschillen tussen Nederlandse vrouwen en vrouwen uit Estland. En Russische vrouwen ook nog.
De galante heer in Maarten wilde nog wel even helpen met het dragen van de koffer, al verongelukte hij bijna op de weg ernaartoe. Ja Maarten, dan kun je wel spikes onder je schoenen doen, maar die helpen je niet als je een treetje overslaat hoor. Gelukkig kon ie buiten op zijn eigen ijsbaan weer veilig lopen.
Het zal wel niet lang meer duren voordat er een nieuwe vrouw komt. Een Nederlandse, dus het zal er vast weer zo eentje zijn die zich kleedt als een man. Heel anders dan vrouwen uit Estland of Rusland.
Tot snel amigo’s!
Oh ja, ik heb een cadeautje voor je. Kijk eens hoe leuk!
