Dus Eveline heeft twee mannen zitten die voor haar willen vechten. In de ene hoek zien we Arie. Een bloemenman met veel humor en matige mensenkennis (Arie: ‘We vinden elkaar écht leuk.’ Eveline: ‘Wat ik echt van hem vind, dat weet ik nog niet.’). In de andere hoek zien we Arno. Een logistiek dienstverlener met een colbertje. Let the fight for Eveline begin!
Het eerste puntje is voor Arie. ‘Hij heeft zó veel humor, hij is echt ontzettend grappig.’ Aldus Eveline. Maar niet veel later maakte Arno de gelijkmaker door een goed cadeaupakket mee te nemen. Bloemen, een kist met wijn, iets voor de hond en een set speelkaarten. ‘Is het helemaal compleet?’, vroeg Eveline nog. Stomme vraag trouwens. Alsof die man zegt: ‘Nee, klaver zes en ruiten boer ontbreken en in schoppen aas zit een scheurtje.’
De stand is dus 1-1 bij rust. In het begin van de tweede helft probeerde Arno bij de traiteur Arie weg te duwen, tot ergernis van Eveline. 2-1 dus voor de bloemenman die later in de keuken opnieuw scoorde omdat Arno de kipblokjes sneed alsof ie een rood uitje snipperde. ‘Hoe groot moet het dan? Zo?’ Beste Arno, snij gewoon die kip in blokjes zoals ze bij Albert Heijn ook in een bakje zitten. Hoe moeilijk kan het zijn.
De voorlopige stand is dus 3-1 voor Arie. Benieuwd of onze grappenmaker morgen verder uitloopt of dat Arno terugkomt in de wedstrijd. En laatstgenoemde heeft nog mazzel, want voor de grap ‘hoe is het met de kip?’ ‘Goed hoor, hij is al dood’ zou ik eigenlijk een strafpunt moeten uitdelen.
Wat dat betreft heeft ook Daniël geluk dat ik niet aan strafpunten doe. Want: rabarber met geitenkaas? Serieus? Ik eet nog liever een rat die al drie dagen dood is met een champignonsausje eroverheen. Renske vindt het allemaal maar overdreven. Eerst die amuse, daarna afbakbroodjes met verse jus en zo. Toen zij nog alleen was moest ze zelf maar een bruine boterham uit de diepvries halen.
De dames hebben onderling ook niet echt een klik samen. Zet Poetin en Zelensky samen in één ruimte en het wordt gezelliger. Renske vindt het dan ook de hoogste tijd om even met Daniël te babbelen. Ze heeft kleine dingetjes en grote dingetjes te vragen. ‘Vind je me leuk’ en ‘heb je een kinderwens’ waren de kleine dingetjes. Het grote dingetje is niet uitgezonden. Dat was: ‘Waarom zie je eigenlijk nooit insecten bij een insectenhotel?’.
Persoonlijk weet ik het niet met die Renske. Ze lijkt me een lieve meid, maar ook een moeilijk type. Volgens mij is het iemand die zegt: ‘Ik kreeg blauwe vinkjes en ik zag dat je online kwam, maar je reageerde helemaal niet.’ En dan heeft ze ook nog last van haar schouder. Volgens mij zit Daniël niet op zo iemand te wachten.
En zo eentje heeft Bruce Rob Willis ook zitten. Iemand op wie hij niet zit te wachten. Marianne moet weg. Maar nu nog even niet. Eerst een dagje naar Spanje, anders is het zielig. Ondertussen is Marianne zelf ook niet helemaal happy. ‘Hij kijkt mij helemaal niet aan. En hij heeft mij nog nooit iets gevraagd.’ Krijgen we die weer.
Rob heeft Margot trouwens al lang verteld dat hij Marianne weg gaat sturen. Dat is voor Marianne leuk om later op tv terug te zien. Dat die twee samen al anderhalve dag poppenkast lopen te spelen. Lekker bezig Rob. Laat haar nog maar even spartelen. Anders is het zielig. Maar na het uitstapje moet ze echt weg. Tenzij ze moet huilen in de kerk natuurlijk. Anders is het zielig.
Eenmaal terug in Frankrijk heeft Marianne echt het gevoel dat ze naar elkaar toe gegroeid zijn. En na zo’n intensieve dag is ze wel toe aan een wijntje. Rob en Margot hebben koffie en proosten niet mee. Dat doen ze morgenvroeg met z’n tweetjes. Als Marianne in de taxi stapt en aan de horizon verdwijnt.
Ergens anders in Frankrijk heeft die andere Rob, die ik dus voor het gemak Bassie noem, niet goed geslapen. Hij gaat toch echt niet elke dag in die keuken staan, dus besloot het maar meteen op tafel te gooien. ‘Ik ga dat echt niet doen hoor Magda, elke dag, die ronde dingen door lopen snijden, schei uit hou op zeg.’ Magda vond het prima. ‘Maar als er een man komt die het wel doet, verlies je.’
Ik denk dat Bassie daar niet zo bang voor hoeft te zijn, want die man heeft ze al gehad. Hij kon nog Frans ook. Alleen die ochtendjas aan de ontbijttafel, die heeft hem genekt. Zelf denkt Magda altijd direct aan koken als ze wakker wordt. Die noemt zo midden in de nacht de schijf van vijf op. Ze heeft ook geen gewone wekker op haar nachtkastje staan, maar een eierwekker. In haar kussen zitten geen donsvlokken, maar marshmallows.
Omdat het zaterdag was, kwam César langs om te eten. Doet ie vaak op zaterdag. Het is een lange zit bij Magda, maar het scheelt hem thuis toch weer een kookbeurt. Bassie was gastvrij en schonk hem water in: ‘Alsjeblieft, de loo.’ En ook toen Magda even wegliep, kon Bassie zich prima redden. ‘Voor Magda doe ik in de tuin klussen en zo, electrique, hoe heet dat, stopcontact, daar electrique, weet je.’ Ging allemaal prima met handen en vliegen.
Je zou toch niet zeggen dat deze man ooit meedeed aan het programma De Slechtste Echtgenoot Van Nederland. En het programma nog won ook! Eventjes leek het erop dat Magda mee kon doen aan dat andere programma: De Slechtste Chauffeur Van Nederland. Maar gelukkig schoot de slechtste echtgenoot op tijd te hulp: ‘Dat gaat hartstikke goed meissie.’
Tot slot onze actieve, maar vaak ietwat norsige kasteelheer. Na twee exoten uit Brabant en Oekraïne kwam er nu iemand uit Armenië. Ze heet Karinè en gelooft heel sterk in liefde op het eerste gezicht. Dat pakt niet altijd goed uit, want ze heeft inmiddels 2 huwelijken achter de rug, maar ze gelooft nog meer in 3 keer is scheepsrecht. Dus.
Karinè bracht Armeense cognac mee in een gevlochten mandje van de Action. Ze is nutricoloog en sinds gisteren ook afgestudeerd als psycholoog en seksuoloog. Illya trok daardoor de conclusie dat het een slimme vrouw is. De indruk van beiden is sowieso erg goed. Illya vindt haar knapper en leuker dan in haar filmpje. Karinè heeft het gevoel dat hij interesse in haar heeft.
Rayisa thuis, schreeuwend op de bank: ‘INTERESSE? WAAROM IN HAAR WEL, VUILE CULTUURBARBAAR MET JE NEP-WENSPUT!’
Omdat het direct al zo goed voelt, neemt Illya de Armeense mee naar zijn Franse buurvrouw. Nou ja, misschien ook een beetje omdat hij nou eindelijk wel eens zijn waterstofzuiger terug wil hebben die ze drie maanden geleden van hem heeft geleend en nooit heeft teruggebracht terwijl ze wel had gezegd dat ze hem maar één middagje nodig had en hem daarna zelf direct weer terug zou brengen.
Ondertussen doen Karinè en Illya’s buurvrouw een wedstrijdje wie de meeste talen spreekt. Karinè komt met Nederlands, Engels, Armeens en Russisch tot vier. De buurvrouw countert met Spaans en Italiaans, maar ze wil het niet bewijzen. ‘We zijn hier in Frankrijk en daar moet je gewoon Frans praten.’ Kijk, zo ken ik die Fransen weer.
Morgen gaat Illya voor het eerst in zijn leven ontbijten met een seksuologe. Met jetsers en verse jus op tafel. Zin in!
