Als je iemand een keer overslaat, moet je er ook een keertje mee starten. Wie kent deze uitdrukking nou niet? En nu ze elkaar in Tsjechië een tweede kans hebben gegeven, moet ik dat ook doen, vind ik. Dus Daniël en Renske, here we go.
Allereerst: wat schattig dat jullie elkaar weer gevonden hebben na een ruzie die nergens over ging. We zien een nieuwe Renske en een nieuwe Daniël. Zij kookt, hij maakt het gezellig. Vergeet ‘liefde op het eerste gezicht’, negeer ‘de eerste indruk is goud waard’. Bij dit stel gaat het om het tweede gezicht en de tweede indruk.
Bij de derde is het ongetwijfeld weer hommeles dus laten we vooral genieten van dit moment.
Renske houdt van de bar. Niet dat ze met haar Zeeuwse babbelaar onder de tap hangt, maar ze maakt het graag netjes. De melkcupjes en suikerzakjes keurig naast elkaar, rietjes in een glaasje, kraantjes keurig gepoetst. Dat soort dingen. Volgens Daniël heeft ze er oog voor. Ik zeg dat thuis ook altijd als mijn vrouw aan het schoonmaken is: ‘jij hebt daar echt oog voor, schat.’
Op weg naar de supermarkt vertelde Daniël-san dat je aan de koplampen van een auto kunt zien hoe iemand is. Kijk, deze jongen weet hoe het moet. Ik zie zo vaak ongemakkelijke momenten in een auto omdat mensen niet weten wat ze tegen elkaar moeten zeggen. Hiervoor heeft Daniël dus een mooie oplossing gevonden: pure onzin uitkramen. Sec om het gesprek op gang te brengen.
Ik vind het vooral mooi om te zien dat de sfeer weer goed is in Seč. Praatjes, plagerijtjes en zelfs romantiek met plastic rozen en zo. Tijdens het diner vond Renske het welletjes met de gezelligheid en begon ze toch weer over andere vrouwen die nog komen gaan. De vorige keer was dat een verkeerde afslag dus ik verwacht dat ze morgen weer een rondje om het meer gaat lopen om even af te koelen.
In Frankrijk gaan Rob en Margot ook een rondje lopen. Hij is fit, want hij is op tijd gestopt met drinken. Zij dronk wat langer door. Logisch natuurlijk. Als je beneveld bent, voelen die kutopmerkingen van Rob aan als complimenten. Margot moet dus wel drinken.
Ze zagen ook een uitgebloeide paardenbloem. Blaas je alle pluisjes in een keer weg? Dan mag je een wens doen. Doe ik ook altijd met mijn zoontje. We nemen dan die paardenbloem eerst mee naar de voortuin van de vervelende buurman. Daarna zeg ik: ‘blaas maar’. Mijn zoontje wenst dan een dino-racebaan. Ik dat alle pluisjes in de tuin van mijn buurman uitgroeien tot smerige paardenbloemen.
Margot begint iets voor Rob te voelen. Zeker als hij met een coiboihoed op een grasmaaier gaat zitten. Wow! Wat. Een. Man. Wat ze dan nog niet weet, is dat er ‘concurrentie’ onderweg is. Marianne komt eraan. ‘Michaela is het toch?’, zei Rob. ‘Mijn naam? Martine’, zei Manon toen. ‘Haha, hij dacht ik Mariël was, maar dat ben ik niet’, zei Monique. Verwarring alom.
Hoe enthousiast Rob is over deze Marloes, zien we op de bijgevoegde foto. Ik kijk ook altijd zo als ik een klein steentje in mijn schoen heb. En zelfs de boze poes keek nog vrolijker dan Rob. Gelukkig is Miranda op haar beurt wel hartstikke enthousiast over Rob. Hij is namelijk kaal. Volgens Marleen is dat een teken van mannelijkheid. Ik heb dat fragmentje met mijn telefoon opgenomen. Als ik later kaal wordt en mijn vrouw gaat klagen, kan ik dat laten zien.
Genoeg over kale rakker nummer 1, snel door naar kale rakker nummer 2. JP geeft morgen een barbecue voor vrienden. Je verwacht het niet. Samen met Yvonne neemt hij het boodschappenlijstje door, maar die wil eigenlijk iets anders vertellen.
JP: ‘we moeten augurken en zilveruitjes hebben’
Yvonne: ‘oké, maar ik wil even iets zeggen’
JP: ‘die uitjes zijn heel zuur hier’
Y: ‘ja, maar JP …’
JP: ‘appel, zure appel moet erin. Wat nog meer?’
Y: ‘nou …’
JP: ‘koffie natuurlijk, moeten we ook hebben’
Y: ‘ehh, ik wil eigenlijk …’
JP: ‘water, frisdranken’
Y: ja, water, maar JP, ik wil even …’
JP: ‘WIJN, natuurlijk maar dat haal ik ergens anders.’
Y: ‘JP, VERVELENDE OUWE BOURGONDISCHE VRIENDENVERZAMELAAR, HOU NOU EFFE JE BAKKES WANT IK WIL EVEN IETS ZEGGEN EN DIT OEVERLOZE GEOUWEHOER OVER DIE KUTBBQ IS PRECIES DE REDEN WAAROM.’
JP: ‘oh’
Eindelijk mocht Yvonne even en kon ze vertellen dat ze naar huis gaat. JP was verrast. Die had überhaupt niet in de gaten dat Yvonne er nog was. Ja, er lopen tijdens het pre-ontbijt, het ontbijt, het koffiemomentje, de lunch, het tussendoortje, het vieruurtje, de borrelhap, het diner, het dessert, de avondborrel en de middernachtsnack wel iedere keer mensen om hem heen, maar wie dat allemaal precies zijn en waarom, dat was JP even ontgaan.
En nu kondigt ene Yvonne ineens haar vertrek aan. Terwijl er een barbecue met vrienden aan zit te komen. JP keek of ‘ie water zag branden. Gelukkig blijven ze vrienden (toch weer eentje erbij, JP!) en nog meer goed nieuws: er kwam direct weer een nieuwe aan. Britt is het type waar JP zijn hoofd voor omdraait. Vooral om dan meteen de ober te roepen, maar dat vertelde hij er niet bij.
Britt is een opvallende verschijning. Geheel in het wit gekleed en erg zelfverzekerd. ‘Als ik JP was, zou ik voor mij kiezen’, zei ze. Wat meteen duidelijk maakt dat ze JP helemaal niet goed kent. JP is namelijk niet van het kiezen. Die laat iedereen lekker zitten, want hij is druk met het pre-ontbijt, het ontbijt, het koffiemomentje, de lunch, het tussendoortje, het vieruurtje, de borrelhap, het diner, het dessert, de avondborrel en de middernachtsnack.
Door die dubbele opsomming heb ik geen plek meer voor het rucolaatje in Renates keel, maar laten we vooral blij zijn dat ze het overleefd heeft. We moeten nu snel door naar Ingrid en ik moet de grote pottenboel ook nog analyseren. Wat een gedoe allemaal.
Rinus heeft middelmatig geslapen en wilde graag een knuf en een yoghurtje. Dit komt me ergens bekend voor. En Ingrid ook, want ze noemde hem Frank. Morgen trekt Rinus een Snoopy-shirt aan en blijft ie de hele dag op zijn luie gat zitten. Zijn er dan helemaal geen verschillen? Jawel. Rinus wil Ingrid steeds aanraken. Dat hoeft van haar niet zo.
Verder is Ingrid enorm te spreken over Rinus. Dat zit ‘m vooral in de humor. Zo verbasterde Rinus TomTom tot IngridIngrid. Als dat de oudejaarsconference niet haalt weet ik het ook niet meer. Het andere pluspunt is dat Rinus enorm handig is. Hij kon zelfs vijf centimeter van de schuttingdeur afhalen zonder in zijn vinger te zagen. Morgen volgt de lakmoesproef: als hij een zwaluwschijtplankje ophangt zonder te zeuren, mag hij door naar ronde twee.
Tot slot de potpourri op Lesbos. Het was zo gezellig met Lieske en Pettera. Maar potverdrie, met Petra erbij is het vooral chaos. En natuurlijk moet je als nieuweling extra je best doen wanneer je bij een gezelschap komt dat samen al een klik heeft. Maar je kunt ook overdrijven. Nu al Grieks leren, in je badpak staan pronken alsof je Pamela Anderson bent en continu seksuele toespelingen maken. Daar hebben wij als kijkers maar 1 woord voor: zucht.
Waar Petra ook nog niet zo goed in is, is lesbische vrouwen herkennen. Daarom deden ze met z’n drietjes op een terras het spelletje ‘spot de pot’. In Britse landen ook wel bekend als ‘pot or not’. Petra herkende een mannenpot met kort haar en een wit hemdje. Maar eerlijk is eerlijk, die zou Andrea Bocelli er ook uithalen. De vrouwenpotten, die zijn wat lastiger te herkennen.
Terug in de huurvilla’s van Pettera stonden al snel broer en schoonzus op de stoep. Lieske vond de schoonzus een echte kijkcijferbom. Broertje Ruud had al snel door hoe de kaarten geschud zijn: Lieske past het best bij zijn zusje. En daar heeft ie natuurlijk gelijk in. Petra gaat niet lang op Lesbos blijven. Toen ze met horoscoopwijsheid begon te strooien wist ik eigenlijk al genoeg. Die vertrekt straks met haar middelvinger in de lucht.
Tot morgen. Dan is Renate het zat. Alweer.
Oh ja, denk je: we moeten die Rick Evers echt een keer vragen voor onze teamdag, studiedag of personeelsbijeenkomst? Doe dat dan! Vind ik leuk. Ik geef keynotes door het hele land waarbij je niet alleen in de broek plast, maar ook nog wat leert. Meer weten? Stuur even een mailtje.
