Kan iemand me alsjeblieft vertellen waarom die zwaluwen bij Ingrid steeds in beeld zijn? De metafoor van het liefdesnestje snappen we nu wel een keer. Of zijn zwaluwen de lievelingsdieren van de meneer in de montagekamer? Ik heb eens zitten analyseren en het blijkt dat die schijtbeesten tot nu toe meer zendtijd hebben gekregen dan Illya en Dick bij elkaar. Dat is toch niet normaal?
En over dik gesproken, laat ik vandaag beginnen met Magda. Die heeft nog altijd de Amsterdamse Fons op bezoek. Ze vindt hem een vriendelijke, positieve, dikke man. Oh nee, dat laatste komt straks. Het was gezellig om samen plantjes te poten en ze stelde het ook op prijs dat hij een overhemd en een lange broek droeg toen ze uit eten gingen. Een korte broek is meer voor thuis. Ik vind wel dat Magda dan de volgende keer ook haar haar moet kammen. Zo’n just-out-of-bed-look is meer voor thuis.
Na een paar complimentjes vond Magda het tijd worden om ook de minpuntjes te benoemen. ‘Je praat veel, maar je vraagt niks. En dan nog eens iets. Je hebt een dikke buik.’ Nou ja, ze probeerde het mooi te verpakken. Dat ze slecht geslapen had en zo, maar de boodschap was dezelfde. Ze vindt Fons een praatzieke dikzak. Een bitterbal met pootjes. Als ik Fons was, had ik op dat moment een tientje op tafel gegooid voor de koffie en was ik weggegaan. Met gierende bandjes terug naar Amsterdam. Zoek het lekker uit zeg.
Maar hij deed het niet. Hij slikte de belediging, bleef en deed zelfs mee aan Magda’s Vragenvuur. Dat is een spelletje waarbij Magda allemaal kutvragen heeft opgeschreven die ze dan allebei moeten beantwoorden. Leuk joh. Hartstikke gezellig. Fons houdt helemaal niet van kaartjes. Dat is al zo sinds hij vroeger bij Monopoly altijd het kaartje van Algemeen Fons moest pakken. Dat is een trauma geworden.
Magda’s eerste vraag was: ‘hou je van klusjes?’ en de tweede vraag: ‘doe je wel eens aan de lijn?’ Dit kan toch niet, mensen? Dikke props voor de sympathieke Amsterdammer hoor, want wederom bleef hij gewoon zitten. Gelukkig is het morgen wraakdag. Fons heeft inmiddels zijn eigen kaartjes gemaakt en morgen tijdens het ontbijt spelen ze Fons’ Vragenvuur. In korte broek en met de buik op tafel. Net goed.
‘Waarom zit jouw haar altijd alsof je met een breinaald in het stopcontact hebt lopen pieren’ is vraag 1. Daarna komt: ‘Heb je jouw eigen buik wel eens gezien of heb je geen spiegels thuis?’ De derde vraag is: ‘Ben je blij dat ik nu eindelijk vragen stel of had je er toch iets anders van verwacht?’ En zo heeft Fons er nog een paar, maar daar komt ie niet aan toe, want tegen die tijd zit hij in de auto richting Amsterdam.
Ik weet nog goed hoe het allemaal begon bij Magda. Ontbijten met een pond appeltaart. Belachelijk. Dacht ik toen. Maar wat gebeurt er bij Rob? Ook ontbijt met appeltaart. Zal wel normaal zijn in Frankrijk. Margot vindt Rob een lieve, leuke man. Hij ziet er ook goed uit voor zijn leeftijd. Alleen wel een buikje, maar daar werkt hij aan. Appeltaart, buikje, ik krijg een déjà vu. Morgen doen ze vast een kaartspelletje: Margots Vragenvuur.
Voorlopig zijn de vragen nog mondeling. Of Rob wel tijd heeft voor een relatie in de drukke zomerperiode. Rob geeft aan dat het waarschijnlijk whatsappen wordt. Gezellig elkaar smileys sturen met hartjes in ogen. Later vroeg ze ook nog of Rob zit te wachten op een open relatie. Bijvoorbeeld eentje in Frankrijk en eentje in Nederland. Wel ja joh. En dan die ex er ook nog bij en in augustus een moddervette poolparty houden. Allemaal met de blote kont in het zoute zwembad.
Zout? Jazeker. Rob heeft een zout zwembad. Hoe je dat zout krijgt, vroeg Margot. Goeie vraag natuurlijk. Er zijn meerdere opties, maar Rob gebruikt in principe gewoon zout. Ja, heel gek misschien, maar Rob is me er eentje. Zo gebruikt hij ook vaak suiker als iemand suiker in de koffie wil. En laatst vroeg een B&B-gast om een glas water. Wat Rob deed? Hij haalde het zo uit de kraan. Het is en blijft een bijzondere vent.
Oh ja, ik moet het inpiepen natuurlijk ook nog even vermelden. Want ik ken jullie inmiddels langer dan vandaag. Dan krijg ik reacties als: ‘Rick, ik had eigenlijk het inpiepen wel verwacht.’ Of: ‘haha, deze column is net als onze appgroep. Hij is alleen het inpiepen vergeten.’ Bij deze dus. Inpiepen. En voor de zekerheid ook nog even: slang in de tuin, oh nee een blaadje. En verlepte tulpen in het restaurant. Stop de tijd.
Moet ik het ook nog over JP hebben? Ik word een beetje moe van die man. Nou vooruit dan maar. Drie alinea’s over B&B Vol Eten. De grote oesterparty was immers daar en JP is benieuwd hoe de dames zich gedragen. Wel fijn dat er nog een derde dame bijkwam. Niet als potentiële liefdespartner natuurlijk, maar als extra paar handjes. JP is net zo min op zoek naar de liefde als naar een steng dieet.
Nieuweling Susanne is in het dagelijks leven ondersteunend medewerker van de vakbond. Ze vindt haar werk niet meer zo leuk. Dat komt vooral omdat ze ondersteunend medewerker van de vakbond is. Lijkt me trouwens voor haar werkgever en collega’s ook erg leuk om te zien. ‘Hey kijk, onze Suus is op tv. Ze heeft al drie keer gezegd dat ze een kutbaan heeft. Zullen we vast een afscheidsfeestje organiseren? Als ze terugkomt zetten we allemaal dat liedje van VOF de Kunst in.’
Ondertussen slaagden Renate en Yvonne met vlag en wimpel voor de eiersaladetest en konden de voetjes van de vloer. JP genoot met volle teugen. ‘Hier hou ik van. Dit is hoe ik ben’, aldus de kale levensgenieter. Nu maar hopen dat het niet al te laat wordt. Morgen staat er namelijk iets leuks op het programma: een uitgebreid ontbijt, daarna lunchen op het strand met cava samen met tachtig kennissen en in de avond een bbq met stokbrood. Er is nog eiersalade over.
In Tsjechië maakten we gisteren al kennis met Daniël. En ik kan er natuurlijk flink naast zitten, maar hij lijkt me een van de weinige kandidaten met oprechte bedoelingen. Daniël-san ontving zijn eerste dame, Renske, zeer gastvrij en had ook al nagedacht over een leuke activiteit morgen. Als deze man binnenkort zijn B&B ook te koop zet, heb ik alle hoop in de mensheid verloren.
Tot slot Villa Ellende op Lesbos. Het begon allemaal met koek en ei (en yoghurt). Goedzak Frank had bedacht om Ingrid ergens mee naartoe te nemen. Een uitje in een andere omgeving. Dat hadden 99 van de 100 vrouwen hartstikke leuk gevonden, maar Ingrid uiteraard niet. Frank had het moeten combineren met een klusje. Lange stengels plukken. Is tien minuten werk. Een kwartiertje. Jammer dat ie dat niet uit zichzelf ziet.
Het was het begin van een uitbarsting waar alle bewoners op Lesbos nog steeds dagelijks last van hebben. Ingrid is boos omdat Frank niet de klusjesman uithangt waarnaar ze op zoek is. Ze moet godverdomme altijd alles alleen doen. En nu is zij weer dat schijtwijf. Ze is er fakking klaar mee. Gelukkig wordt dit programma uitgezonden als de meeste kinderen op bed liggen, want met Ingrid in beeld wordt er nogal wat gevloekt en getierd.
Eigenlijk had Frank maar 1 ding terug moeten zeggen: ‘Werkspot.nl. De betrouwbare manier om vakmensen in te huren.’ In plaats daarvan trok hij het boetekleed aan. ‘Ik ben een enorme sukkel. Een ongelofelijke kluns. Het spijt me zo.’ Maar lieve Frank, wees niet zo hard voor jezelf. Ja, je had inderdaad net iets vaker dat kopje koffie voor haar kunnen halen. En je moet ophouden met die kinderachtige stemmetjes opzetten. Maar verder ben jij de good guy in dit verhaal en verdien je beter dan Ingrid.
Morgen voelt Rob een erotische spanning. Bah, een conciërge met erotische spanning. Zou dit voor mij dan een goed moment zijn om een aflevering over te slaan?
