Als het bij Hoi Pipeloi was gebleven, had ik het door de vingers gezien. Maar die goeiedagschotel erachteraan zou bij mij de druppel zijn hoor. ‘Sorry Piet, ik ga je toch meteen weer naar huis sturen. Ik ken je nu een halve minuut, maar heb al gegeten en gedronken. Tot ziens en auf wienerschitzel.’
Arme Ingrid. De ene wil graag een knuf en een Snoopy-bed. De ander is continu dubbelzinnig, flauwer dan flauw en denkt dat ie de hoofdprijs is. Wat een catch, deze beide heren.
Maar voordat ik terugkom op Piet uit Weert, eerst nog even naar Frank uit Den Haag. Die had zoals gewoonlijk niet best geslapen. Dat zegt ie elke dag en inmiddels weten we hoe dat komt: Frank heeft geen Snoopy-bed. En ik snap dat helemaal. Ik kon zelf ook heel vaak niet goed slapen, totdat ik een bed van Cars kreeg. Daarna sliep ik als een roosje. Het verschil met Frank is wel: ik was geen 54, maar 6.
Ingrid, die als volwassen doos zeker niet in zo’n Snoopy-bed gaat liggen, heeft ook vandaag weer een yoghurtje voor Frank. Maar dit keer moet ie er eerst iets voor doen. Onkruid tussen het grind weghalen. ‘Heb je daar zin in, Frank.’ Frank doet alsof ie er zin in heeft. Hij wil er alleen wel een kussentje bij. Voor zijn tere knietjes. ‘Is goed Frank, krijg jij een kussentje erbij. Zo goed Frank?’
Ingrid vond het jammer dat Frank niet uit zichzelf aanbood om het onkruid weg te halen. Binnen schijnt ook een deur te piepen. Ingrid vindt het jammer dat Frank niet uit zichzelf aanbiedt om wat WD40 te sprayen. En haar auto moet volgende maand voor APK. Kan Frank niet weten natuurlijk, maar ze vindt het toch jammer dat Frank niet uit zichzelf een afspraak met de garage regelt.
Ja, je moet als man van goeden huize komen om het Ingrid naar de zin te maken. Gelukkig is daar Piet. Deze 52-jarige elektromonteur zoekt een vrouw die slank is, geen toeptafel heeft en wat ouder is. Zodra hij haar gevonden heeft, verkoopt Piet in Weert het hele zooitje met overwaarde en trekt ie bij het vrouwtje in.
Piet is die oom die je op familiefeestjes het liefst ontloopt. Je weet wel, de oom die net iets te zelfverzekerd met een flesje Grolsch in de hand naast je komt staan, je hard op de schouder tikt en schreeuwt: ‘zo, hoe is ’t nou?’ Daarna geeft ie een monoloog over het falende kabinet, de jeugd van tegenwoordig en weet hij 100 procent zeker waar Max Verstappen volgend jaar racet. Ondertussen bedenk jij dat de enige manier om bij deze oom weg te komen is te verzinnen dat je heel nodig moet plassen.
Da’s Piet in een notendop.
Door naar vermoeiend persoon numero dos. JP heeft broodjes gemaakt voor het ontbijt en dit keer hadden ze gewoon de kleur van brood. Hij perste ook verse jus, sneed de aardbeien in partjes en drapeerde dunne plakjes gerookte zalm op een schoteltje. Verder waren er eitjes en een paar flinke jetsers (dat zijn croissants).
Nu vraag ik me af: WAAROM WEEGT DEZE JP GEEN ZESHONDERD KILO? Ik heb echt serieus nog geen scene gezien die niet over eten en drinken gaat. Je zou zeggen: na het ontbijt. Dat is een mooi moment om iets actiefs te doen. Nee hoor. Bij JP niet. Ze gaan oesters proeven van zijn goede vriend van Roem van Yerseke. Met cava. Uiteraard. Daarna gingen ze naar het strand. Zwemmen? Volleyballen? Tuurlijk niet. Lekker eten. Een typische vrijdag.
En ja, JP is een hartstikke Joviale Pik. Hij is gezellig, gastvrij, heeft veel vrienden, maar kom op zeg. Laat die cava een dagje staan en ga met de dames winkelen, wandelen of voor mijn part wildwaterkanoën. Smeer die kale kop in met factor vijftig, trek een reddingsvestje aan en hup de wilde rivier op. Laat eens zien dat je meer bent dan Mister Cava. Anders ben ik bang dat de dames sneller naar huis gaan dan je denkt. Lekker weer gewoon doen in Rotterdam. Heerlijk.
In La Bella Italia ontving Eveline haar eerste man. Rob is 55 en is conciërge op een basisschool. En we weten allemaal: dat is de belangrijkste man op school. Iedere school zegt altijd ‘bij ons staat de leerling centraal’, maar eigenlijk staat de conciërge centraal. Ander leuk feitje: Rob is wereldkampioen ‘leuk’ zeggen. Zo kan hij 36 keer het woordje ‘leuk’ zeggen in 1 minuut. Superleuk.
Hij mocht slapen in de ‘double us’ kamer. De wipkamer dus. Maar of het echt wippen wordt, vraag ik me af. Vriendin Inge twijfelt namelijk of Eveline het fysieke wel echt voelt. Dat is een nette manier om te zeggen dat iemand geen Brad Pitt is. Voor de jonge lezers: Brad Pitt is een soort Justin Bieber voor oude mensen. Voor de nog jongere lezers: Justin Bieber is een soort ehh … ach laat ook maar. Ik word te oud voor deze onzin.
Rob had uiteraard wel een cadeautje meegenomen. Zijn dochter had het gekocht. Rob zei: ‘doe maar iets leuks van cosmetica, dat vinden leuke vrouwen altijd leuk.’ En dus was dochterlief op haar fatbike naar Etos gegaan voor zo’n cadeaudoosje. Ze appte nog: ‘is 12 euro goed pap?’ ‘Ja hoor, schat. Heel leuk.’
Later die middag, toen dus vriendin Inge er ook was, mocht Rob kiezen tussen een glas champagne of een stoel. Hij koos de champagne. Hartstikke leuk.
Op Lesbos vindt Petra Lieske ook leuk. Ze is vrolijk, ze kookt en ze maakt vieze grapjes. Net als Petra zelf. Bovendien is ze zorgzaam. Dat was goed te zien toen Lieske ook voor de hulp een kopje thee wilde maken. Ze wilde liever koffie met vijf scheppen suiker, maar ook dat was voor Lieske geen punt. ‘Hier. Coffee. Nice hè. Is nu nog hot. So drink it now hè. Otherwise it’s getting cold hè.
Of het erotisch wordt, dat weet Pettera nog niet. Ze vindt Lieske wel een hele mooie vrouw en het kan bij haar zomaar ineens komen. Ik zie het helemaal voor me. Erotiek op de meest onverwachte momenten. Tijdens het invetten van een ovenschaal, hup: erotiek. Samen op de bank het achtuurjournaal kijken en plotseling: erotiek. Of ze spelen samen een potje Rummikub, Petra legt 11-12-joker en ineens: erotiek.
Zelf heb ik het idee dat deze vrouwelijke variant van Buurman & Buurman hele goede vriendinnen blijven, maar goed. Ik zit er wel vaker naast natuurlijk. Voorlopig mag Lieske van Petra nog niet naar huis. We gaan het zien.
Tot slot zien we de Bruce Willis van de Pyreneeën. De Jason Statham van Frankrijk. De Vin Diesel van de Franse bergen. Over een paar afleveringen zien we deze man ongetwijfeld met zijn blote handen een boomstam doormidden breken alsof het een luciferstokje is. Maar vandaag was daar geen tijd voor. Hij moest namelijk filmpjes bekijken en deed dat samen met zijn dochter. Dat ging als volgt:
Margo: ‘lijkt me een leuke vrouw’
Anja: ‘ik ben wel akkoord’
Inge: ‘ik heb hier niet het gevoel bij’
Marianne: ‘wil ik wel proberen’
Dat waren de eerste vier en je ziet: erg enthousiast is Rob lastig te krijgen. Het is beetje alsof je een kind een bord bloemkool voorschotelt. ‘Wil ik wel proberen.’ Goed, eens kijken of Bruce bij de volgende dames een tandje bij kan schakelen:
Sofie: ‘die is wel vlot’
Carmen: ‘leuk, heel enthousiast’
KZN: ‘wel grappig, komt net uit de regen’
Kijk, dat is al wat beter. Zeven min eentje waar meneer geen gevoel bij krijgt, maakt zes. Zes dames komen om de beurt op bezoek bij Rob. En zijn ex Flo, want die krijgen ze er gratis bij. Dat gaat gezellig worden.
Tot morgen. Dan baalt Yvonne dat JP er altijd andere mensen bij haalt. En dat ie eigenlijk meer op zoek is naar vriendschap. En dat ie kaal is. En altijd cava drinkt. En dat hij vaak een overhemd met lange mouwen aan heeft, maar vervolgens de mouwen opstroopt. Waarom dan niet een overhemd met korte mouwen? Maar goed. Ze kijkt het toch nog even aan.
