Ingrid: ‘Lust je rijstepap?’
Frank: ‘Heb je nog een beetje yoghurt, of niet?’
Ingrid: ‘Heb je liever yoghurt?’
Frank: ‘Heb je nog yoghurt?’
Ingrid: ‘Jazeker heb ik nog yoghurt’
Frank: ‘Klein beetje yoghurt zou ik lekker vinden, met honing.’
Ingrid: ‘Dan krijg jij een beetje yoghurt.’
Rick, is dit reclame voor Griekse yoghurt? Zeker niet. Dit is de nieuwste aflevering van B&B Vol Yoghurt. En het was weer een feestje vandaag. Nou ja, niet voor Ingrid natuurlijk. Die vindt het maar lastig dat Frank niet uit de vakantiemodus komt. ‘Het is een lieve man, maar er zit weinig initiatief in. Even een trappetje schoonvegen. Of een kopje koffie indoen. Dat zou fijn zijn.’
Gelukkig is ie wel handig. Onze Frank. Tenminste, dat vindt ie zelf. Een zwaluwschijtplankje verplaatsen is in principe een eenvoudige klus, maar toen ik zag hoe Frank de ladder tevoorschijn haalde, kon ik al zien hoe het plankje verwijderen zou verlopen. Iets met verkeerde bitjes en schroeven doldraaien en zo. Gelukkig kon Ingrid het wel. Kiss my ass.
Maar toen. Toen moest het schijtplankje nog weer op een andere plek opgehangen worden. Eitje voor Frank natuurlijk. Niet even voorboren of wat kleinere schroeven gebruiken, maar gewoon dikke 8 mm schroeven erin en ze lekker kapotdraaien. Succes voor degene die het plankje weer mag verplaatsen. Na afloop pufte en kreunde Frank als een echte man die een piepklein klusje heeft geklaard. Dus namens alle mannen: bedankt Frank!
Na deze loodzware klus was het tijd voor een stukje ontspanning. Eerst een scootertochtje met het losmaken van elkaars helm als hoogtepunt. Daarna een etentje met het commentaar van Ingrid op Franks rijgedrag als dieptepunt. ‘Van mij mag je hem wel in z’n drie zetten’. Even een tip voor alle vrouwen. En ik spreek hier wederom namens alle mannen van Nederland: als wij rijden en jullie zitten ernaast, dan hoeven wij geen aanwijzingen. We weten dat we moeten schakelen. We zien die fietser verderop. En we weten dat we hier maar 80 mogen.
LAAT. ONS. GEWOON. RIJDEN.
Poeh, dat zat diep. Maar het is eruit. Ik hoop dat mijn vrouw meeleest.
Bij Illya zag ik iets geks. Toen Kim haar laatste koffie kreeg, zag ik op het witte tafelkleed een kruimel liggen. Bah, wat een luie smeerkees die Illya. Ik snap wel dat Kim vertrekt. Tijd voor Rayisa. Grappig dat ze elkaar nog even tegenkwamen en een geluk voor Rayisa dat ze niets geels aan had, want Kim had haar zo een klap verkocht. Ook haakte Kim Klierkont haar geen pootje.
Rayisa heeft er zin in. Ze vindt Illya een aantrekkelijke man, maar het kasteel speelt ook een grote rol. Mooi dat ze dat gewoon toegeeft. Ze nam een appeltje van oranje mee en het aller-, aller-, allerlelijkste Ai-kunstwerk dat ik ooit heb gezien. Illya vond het knap gemaakt, want hij heeft zelf ook Photoshop en dat is nog best lastig. Blijkbaar is ChatGPT nog niet doorgedrongen tot in het Franse kasteel.
Ik heb zelf even een experimentje gedaan en dit aan ChatGPT gevraagd: ‘Maak een spuuglelijke poster van een vrouw met wat vlinders’. En wat denk je? Exact dezelfde poster. Maar misschien moet ik niet zo zeuren. Ze neemt tenminste een cadeautje mee. Dat kunnen we niet van iedereen zeggen, hè Lieske? Kom ik zo op terug.
De eerste indruk van Illya is trouwens matig. Hij had haar groter verwacht en vond haar anders dan in het filmpje. En ik snap dat heel goed. In het filmpje had ze het over naaien en nu begint ze ineens over Franse literatuur. Victor Hugo. Alexandre Dumas. Dat is toch even schrikken voor onze kasteelheer. Ik ben benieuwd hoeveel dagen deze ai-kunstenares de prinses mag uithangen voordat Illya het sprookjesboek dichtgooit.
Lieske dan. Ik noemde haar net al even. Ze is de eerste vrijgezelle dame die langskomt bij de ondeugende Petra op Lesbos. Normaal gesproken neem je dan even iets mee voor de gastvrouw. Een zak snoep. Twee kazen voor mijn part. Of sambal. Maar Lieske niet hoor. Geen curry, geen kokosmelk, geen thee, helemaal niets. De koffer zat helemaal propvol met kleding voor haarzelf. Bah, wat een egoïstische vrouw. Terwijl, ze is nota bene vinoloog. Ik had op zijn minst anderhalve liter witte wijn meegenomen.
Nou ja, beginnersfoutje denk ik. Gelukkig hebben de lipstickpotten het wel gezellig. Er is wijn, er zijn ondeugende grapjes en het is droog. Voordat Lieske kwam vroeg Petra nog even aan de huishoudhulp of niet ging regenen, maar die zei dat ze geen verstand heeft van het weer. Logisch natuurlijk. Je moet Diana Woei ook niet vragen hoe je een wijnvlek uit een loungekussen krijgt. Ieder zijn vak.
Wat me trouwens opvalt, is dat Petra er wel pap van lust. Net als de vorige B&B-eigenaresse in Griekenland: Iris. Zou het in de Griekse lucht zitten? Die drang om erbovenop te springen. ’s Nachts duik ik stiekem bij jou in bed’, aldus Petra Poezenfluisteraar. Waar Lieske dus last heeft van bodemdrift, heeft Petra vooral beddendrift.
Als daar iets gebeurt, zet ik mijn joker in. Dan weten jullie dat vast.
Van poezenfluisteraar is het een logische stap naar de slangenfluisteraar. Dick bracht wat tijd door met zijn broer en schoonzus. En gadverdamme, wat hadden ze alle drie een goed figuur toen ik ze zo zag wandelen. Ik zou ook wel zo’n figuur willen, maar dat lukt niet als ik hele dagen B&B-verslagen voor jullie moet schrijven. Tja, keuzes maken.
Na het emotionele afscheid van Dicks broer, waar Karin wat ongemakkelijk bij stond, konden ze samen lekker op snake patrol. Dick begroette de klant alsof het zijn homie from the streets was. Gelukkig praatten ze wel gewoon Nederlands en geen slang. Wel zo prettig voor Karin. De slang zag er trouwens klein uit, maar kan flink bijten. Dat vertelde Dick toen Karin met haar hoofd er vlakbij was. Sympathiek.
Het fijne is dat Karin helemaal niet bang is voor slangen. Zolang ze maar niet in haar bed liggen. Ze houdt wel van een gespierde man, maar niet van een gespierde slang. Op zich leent deze uitspraak zich uitstekend voor een schunnige grap. Maar zo zit ik niet in elkaar. Bovendien, ik ben hier niet in Griekenland.
Op de terugweg stopten Dick en Karin nog even bij de fruitwinkel voor een paar maripa’s, markoesa’s en sopropo’s. En bij de lokale gevangenis voor een paar broden. Alles voor een lekker maaltje, dat alleskunner Dick natuurlijk prima eigenhandig kan maken. Karin is een bofkont. En dat begint ze zelf ook door te krijgen. Ze heeft al een slang aangeraakt, nu Dicks lichaam nog. En nee, ook hier maak ik hem niet. Nogmaals, ik zit hier niet in Griekenland.
Tot slot maakten we vandaag kennis met de Limburgse Eveline. Ze zoekt een man die ook haar zakenpartner wordt. Als een man interesse in haar heeft, vindt ze dat woest aantrekkelijk. Maar ja. Mannen die interesse tonen … Je kunt ook te veel vragen, hè Eveline.
In de filmpjes zagen we Bart met mooie ogen, Richard met mooie ogen, de ijshockystokoude Henk, leuke vent Arno, leuke vent Rob en Arie die door de woordgrap Arie-vederci bij mij al een aardig streepje voor heeft.
Oh ja, maandag komt Piet uit Weert de boel verzieken voor Frank uit Den Haag. Jammer dat het weekend ertussen zit.
