Blijkbaar is nog niet iedereen even scherp bij de start van het nieuwe seizoen Boer Zoekt Vrouw. Want, beste technici, wat was er met het geluid aan de hand? Ik moest de tv knetterhard zetten om de gesprekken te kunnen volgen. En dan iedere keer weer snel zachter als Yvon begon te tetteren. Nu maar hopen dat het in september opgelost is.
Vijf boeren dus. Ik vond het eigenlijk wel overzichtelijk. Bij de vorige seizoenen moest ik altijd beginnen met een enorm lang verhaal, want er waren tien boeren. Maar nu kan ik lekker vroeg naar bed. Heerlijk. En ik bespeurde nog een voordeel: nu hoefden we maar bij vijf boeren de domme (en soms ook lompe) vragen van Yvon aan te horen. Scheelt toch een stuk.
We begonnen met piraat Haico in Denemarken. Haico is 42 jaar oud, woont bij zijn ouders en gebruikt theedoeken om zijn kaalheid ter verdoezelen. Geeft verder niks. Hij heeft nog nooit een relatie gehad en toen Yvon hem dat inpeperde, begon Haico te huilen. We waren nog geen vijf minuten onderweg en de tranen vloeiden al. Dat moet een nieuw record zijn.
Ik vind het sneu voor Haico en ook wel een beetje gek. Want zeg nou zelf: hoezo heeft deze man nog nooit een relatie gehad? Hij ziet er namelijk niet slecht uit. Oké, hij is geen twee meter lang, maar hij heeft tenminste geen oud, vervallen communistisch staatsbedrijf in fokking Slowakije. Ik mag trouwens ‘fokking’ zeggen. Dat is Deens. Net als bokketlist. Ook Deens.
Wat ook pleit voor Haico: de beste man kan in 3 maanden tijd 22 kilo afvallen. Zijn truc: geen 2 maar 1 koekje bij de koffie. Zelf neem ik er altijd 5. Eens kijken of de kilo’s eraf vliegen als ik daar 4 van maak. Oh ja, hij is ook sportief. Yvon kon hem op de fiets niet bijhouden. Al zegt dat natuurlijk niet zoveel. Daarom nog even een tip voor Yvonneke: probeer eens net zo hard te fietsen als dat je praat. Dan vlieg je over het wegdek.
Door naar Claudia. Een zevenenvijftigjarige melkveehouder in Frankrijk. Maar we moeten het natuurlijk eerst even over dat huis hebben. Chateau Claudia. Godskolere wat een paleisje is dat zeg. Ik denk dat onze Clau best wel de nodige brieven gaat krijgen. Maar niet zoveel als haar huis. Ik zie het al helemaal voor me in september. Yvon komt langs met die smoezelige hond en twaalf postzakken met brieven. ‘Zijn die allemaal voor mij?’, gaat Claudia vragen. ‘EENTJE WEL’, zal Yvon antwoorden. ‘DIE ANDERE 11 ZIJN VOOR JE HUIS.’
Want eerlijk is eerlijk mensen. Claudia is me er eentje. Ze bakt appeltaart in een pan, prikt naalden in koeien en kwakt bij het eten gewoon een hele artisjok op het bord. Tussen de middag uiteraard. Want boeren eten tussen de middag. Volgens Claudia is dat omdat je dan de rest van de middag geen trek meer hebt. Dat snap ik heel goed, alleen vermoed ik dat het ontbreken van die trek meer door die artisjok komt dan door het tijdstip van eten.
Voor alle mannen die wat groter willen wonen en Claudia’s wensenlijstje gemist hebben. Komt ie nog een keer: ben jij langer dan Claudia, heb jij een sprekend gezicht (dus niet alleen de mond, het hele gezicht), kun je zelfstandig het eten klaarmaken (dat hoeft niet elke dag een artisjok te zijn), zelf boodschappen doen bij de hypermarchee en zorgen dat de koelkast gevuld is, dan mag je blijven. Pommetje oeufje.
Over mooie huizen gesproken. Richard droomt daar ook van. Hij kocht in Slowakije een opknappertje. Een kluswoning. De makelaar had in de advertentie gezet dat het pand vol zat met authentieke details en dat het hier en daar gemoderniseerd diende te worden. Typisch makelaars. Gelukkig zat er wel een beetje grond bij. 1100 hectare. Dat zijn 1571 voetbalvelden. Niet te doen met een handmaaiertje.
Gelukkig is Richard een optimistisch mens. ‘Je moet er even doorheen kijken.’ Waren trouwens niet zijn eigen woorden, dat had de makelaar gezegd. Het komt dus goed. Ooit. Maar nu even niet, want zijn eerste investering ging naar de machines. Dat hoefde hij eigenlijk niet eens te zeggen, want de oplettende kijker had al lang gezien dat hij zijn vastgoed nog even links had laten liggen.
Overweeg je nou een brief te schrijven naar die guitige Richard, dan is dat natuurlijk je goed recht. En eerlijk is eerlijk. Er zijn ook voordelen. Zo is er voldoende ruimte voor een eigen moestuintje. En in zijn huis kun je een walk-in closet maken voor al je schoenen. En eentje voor je broeken. En eentje voor je sokken. Maar wacht. Voordat je een liefdesbrief begint te typen, moet je natuurlijk vooral één ding goed in je oren knopen: hij heeft sadistische pannen. De handvatten worden heet, dus gebruik altijd ovenwanten.
Bernice is nog maar 23 en woont in een landgoed uit 1200. Nou ja, met haar ouders en broer. Maak je je daar zorgen over? Hoeft niet. Bernice heeft namelijk haar eigen huis op het terrein in aanbouw. Dan ben je 23 en dan heb je een eigen vrijstaand huis. In Nederland moet je 23 jaar ingeschreven staan voor een kippenhok, maar in Zweden is alles anders. Behalve het feit dat je ook hier tussen de middag warm moet eten. Handig, want dan heb je de hele dag geen trek meer.
Toen Bernice in beeld kwam, zaten we op driekwart van de uitzending. Ik dacht eigenlijk dat ik toen wel een beetje gewend was aan de domme vragen van Yvon, maar helaas. ‘WAT BEN JE AAN HET DOEN BERNICE, SPINNENWEBBEN WEGHALEN? WAAROM LAAT JE DIE NIET GEWOON ZITTEN?’ Jammer dat Bernice niet zei: laat jij die thuis altijd zitten dan?
Ik denk dat Bernice een boel brieven gaat krijgen. Jong, sympathiek, mooi huis, lekker dicht bij het strand. Alles klopt. Behalve één ding. En hierbij wil ik iedereen die overweegt om Bernice een brief te schrijven even heel goed waarschuwen: ze heeft paarden. En dat geeft verder niets. Dat kan heel leuk zijn. Maar als je denkt dat je bij een paardenmeisje op nummer 1 komt, dan zit je er ver naast. Minstens 1100 hectare. Schrijf je toch? Prima, maar dan niet achteraf bij mij komen miepen dat ik je niet gewaarschuwd heb.
Tot slot koeienboer Piet. Alhoewel… boer? Piet is helemaal geen echte boer. Piet is een loonwerker in dienst bij Duitse kennissen. Ze laten de teugels dus behoorlijk vieren bij KRO-NCRV. Volgend seizoen mogen ook accountants meedoen die een Boerenbont servies hebben. Of tandartsen met kinderen die thuis een boekje hebben liggen van Boer Boris.
Piet heeft trouwens nog wel eigen grond. 35 hectare. Het schijnt dat Richard in Slowakije niet meer bijkwam van het lachen toen hij dat hoorde. En oh ja, hij heeft vier kinderen. Die springen altijd meteen in de auto als Piet ze uitnodigt voor een borrel. Dan wel. Als er iets gedaan moet worden, blijven ze liever thuis.
Goed. Dat was hem. En jullie hebben Yvon gehoord (dat kan niet anders, zelfs mensen die de televisie niet aan hadden staan hebben Yvon gehoord): als je belangstelling hebt, heb je twee weken de tijd. Ik meld me in september weer. Hou vol en tot dan!
