Jahaaaa, de logeerweek. Het gaat eindelijk echt beginnen.
Claudia was er ook klaar voor en had het allemaal uitstekend voorbereid. Voor iedereen een poloshirt met naam. Handig als je met elkaar aan tafel zit en even niet meer weet wie wie is. Alhoewel dat natuurlijk makkelijk is. Degene die praat is Bob, degene die staart is René en degene die zwijgt is Paul.
En wat ik me nog afvroeg over die shirts: zou ze er meerdere hebben gemaakt? Of is het alleen voor de eerste dag? Want op een gegeven moment gaan ze natuurlijk stinken.
De opvallendste kandidaat bij Clau is zonder twijfel Bob. Hij kwam met zijn rode oldtimer aanzetten en maakte indruk met een enorm boeket bloemen. Blijkbaar hebben ze in Frankrijk bij de benzinepomp wel fatsoenlijke bosjes. Tot zover allemaal bonuspunten dus voor Bob. Maar als ik meneer-met-opvallend-montuur toch een tip mag meegeven: even wat minder doorzeveren of dat gevoel. Niet meteen op de eerste dag vragen of haar hart wel vrij is. Gewoon even niet doen Bobbie.
Door naar boer nummer twee. Robin is dol op het buitenleven en woont in het centrum van Nederland. Naast een grote stad. Niet in een grote stad, want dat vindt ze maar niks. Ze ging twee jaar geleden nog met de bus naar de stad, maar dacht toen ‘oh nee’. Ze vond Richard een leuke man en… Oh ja, Richard. Het ging hier om Richard, niet om Robin. Ik was even in de war omdat Robin meer in beeld was dan onze Ries. Waarschijnlijk heeft de montagemedewerker van het programma een oogje op Robin.
Richard dus. En als je denkt dat Claudia alles goed heeft geregeld, dan heb je Richards voorbereiding nog niet gezien. Zijn lelijke Oostblokflat was namelijk zowaar omgetoverd tot een … lelijke Oostblokflat. Nou ja, da’s natuurlijk niet aardig van me. Ries heeft echt zijn best gedaan. Likkie verf op de buitenkant, gordijnen voor de ramen. Het zag er een beetje uit als een nieuw gerenoveerd ziekenhuis. Inclusief het smerige eten, want hij had ook twee vergeten groentes in huis gehaald. De courgette en de aubergine. Ik haal die twee altijd door elkaar en onze grootgrondbezitter wist ook niet goed wat hij ermee aan moest.
“Is er iemand van jullie bekend met de courgette en de aubergine?” Gedurfde openingszin. Ik probeerde hem vroeger ook eens bij discotheek Dieka en toen kreeg ik keihard een vlakke hand op mijn wang. Eigen schuld natuurlijk.
Robin en de andere twee (wiens namen ik ben vergeten omdat alleen Robin steeds in beeld kwam) vergaapten zich vanuit de taxi al aan het landschap. Er kwamen termen als ‘groot’ en ‘gigantisch’ langs. “Zo ver als je kunt kijken, kijk je naar mijn eigen gewassen”, zei Richard trots. En ik zag die dames denken: allemaal leuk en aardig, maar als ik hier geen broodkruimelspoor achterlaat als ik ’s avonds de container buiten zet, vind ik de weg nooit meer terug. Uiteraard was Robin degene die ook lichtpuntjes zag: “ik zie alleen maar ontdekplekjes”. De andere twee schijnen ook iets positiefs te hebben gezegd, maar dat is gesneuveld op de montagetafel.
Bij Haico in Denemarken is het allemaal wat minder onschuldig. Er kwam namelijk een dame met kort haar en die parkeerde haar camper zo pal voor de deur, dat ik dacht: die gaat daar niet meer weg. Ook niet als Haico haar straks naar huis wil sturen. Die krijg je met geen tien paarden meer van het erf af. Ze heeft er haar missie van gemaakt om Haico zijn eerste echte zoen te geven. En meer dan dat. Dat wordt nog wat.
Dat het melken van de koeien voor de dames nog wat onwennig was, bleek wel uit de vraag: “Moet je haar niet eerst aanraken, want als je mij zo aan de tiet zou zitten…”. Als ik Haico was, had ik gezegd: “Oh ja, je hebt gelijk. We beginnen eerst bij iedere koe met het voorspel. Beetje aaien op de rug. En dan heel langzaam naar onderen totdat je bij de tepel bent gekomen. Pas daarna mag je beginnen met melken. Duurt wel wat langer, maar wel fijner voor de koe. En waarschijnlijk smaakt de melk dan ook een stuk lekkerder.”
Naast de mevrouw die nooit meer weggaat, heeft Haico ook twee tijdelijke kandidaten op zijn erf. De ene is Wendy. Die leeft toevallig ook in een camper en reist met haar dochter heel Europa door. Ik vind het zo sneu voor die dochter. Dan kom je met je moeder op de allermooiste plekjes in Europa en beland je uiteindelijk op het erf van Haico. De andere tijdelijke kandidaat is Jasmijn. Die vond het lastig dat er nog twee andere vrouwen zijn. Toch gek dat er nog altijd mensen meedoen die het programma nog nooit gezien hebben.
Bij valsspeler Piet kwam Gea logeren met haar eigen koeltas. Heel verstandig natuurlijk. Yoghurt en muesli, dat hebben ze vast niet in Duitsland. Eugenie kwam als tweede het terrein op. Die nam geen koeltas mee, maar wel een boel vragen. Kunnen stieren wel bij elkaar staan zonder te vechten? Kun je ze ook aaien of houden ze daar niet van? Is dat stroomdraad of niet? Mogen wij ook leren besturen? Piet zei het al treffend: “Eugenie vraagt wel wat aandacht.” Aandacht die Piet volgens mij beter aan de lasagne had kunnen besteden, dan was het korstje wat minder zwart geweest.
Maar goed, het geeft allemaal niet. Piet is toch al verliefd op de Duitse Anke. De andere twee doen voor speck und bonen mee.
We sluiten de samenvatting af met de jongste van het stel. Bernice kreeg 3 gespannen puppies op bezoek met strakke shirtjes en witte schoentjes. De after shave walm kwam bijna door het scherm heen. Bernice was zelf vooral met haar nieuwe huis bezig, want ze was alweer vergeten hoe de drie jongens eruit zagen. Gelukkig stond er al snel een kennismaking met de schoonfamilie op het programma. Dat breekt het ijs een beetje. Hup, alle drie een blauwe overall en door naar de koeienstal. Een makkie natuurlijk voor Ype en Jacob, maar de andere twee stonden er wat onwennig bij te koekeloeren.
Bernice vertelde dat ze een kamer met één bed heeft en een kamer met twee bedden. Ik geloof dat Jorick en Johan de kamer met twee bedden kozen. “Prima kamertje, niks mee”, zei Jorick. “En als het toch niet bevalt, ga ik wel in de machinekamer liggen. Ik heb daar helemaal geen moeite mee. Dat maakt mij allemaal niks uit.” De kamer waar maar één bed staat, wordt gedeeld door Ype en Jacob. Benieuwd hoe dat afloopt.
“Oh nee, Rick heeft gemist dat Bernice samen met de hond de auto nam en dat die drie jongens dat hele eind moesten lopen”. Nee hoor, Rick heeft dat wel gezien. Maar Rick vindt het zo wel mooi geweest.
Volgende week weer een topshow. Tot dan!
Oh ja, weet je wat ook top is? Een schrijfcursus van mij bij jullie op kantoor. Of een schrijfcursus bij mij in Apeldoorn.
