BZV – 29 oktober 2023

Gea heeft geen afwasmachine, lieve mensen. Daar wilde ik deze week graag mee beginnen. Ik weet namelijk hoe vervelend dat is. Laatst hadden wij ook een tijdje geen vaatwasser omdat het kreng stuk ging. En op dag 1 denk je dan nog: ‘goh, best gezellig, samen afwassen en afdrogen.’ Maar op dag 2 zeiden we al tegen elkaar: ‘wanneer komt die monteur ook alweer?’

Geen vaatwasser hebben is de hel, mensen. Dus als Gea niet bij Piet intrekt (en die kans acht ik vrij groot), moet ze dus weer naar dat huis zonder vaatwasser. In dat geval stel ik een inzamelingsactie voor. Iedereen 1 cent, dan zijn we er ruim. Van het geld dat overblijft kan ze dan nog een LOI-cursus Duits volgen.

Piet dus. Laat ik daar maar meteen mee beginnen. Onze half-Duitse valsspeler kwam tijdens het grasmaaien tot het inzicht dat iedereen een te afwachtende houding aanneemt. Hij wilde daar zelf iets aan doen door de dames mee te nemen. Niet voor een uitje, maar voor een ritje op de trekker. Je moet ergens beginnen. Anke zat heel dichtbij en vroeg of hij haar leuk vindt. Tot zover de categorie ‘goede vragen’. Daarna kwam de vraag wat ooievaars op dat veld doen. Nou Anke, die ooievaars komen daar niet om een potje te klaverjassen.

En wat ik ook zo vervelend vond van Anke, was dat ze bewust heel veel Duits ging praten bij de gastfamilie van Piet. Gea voelde zich een beetje buitenspel gezet. Een beetje abseits. En dat snap ik. Ik heb zelf ook een keer bij een Duits gezelschap gestaan en ik kon ze op zich best aardig verstaan. Maar een woordje meelullen viel nog niet mee. In een ultieme poging om erbij te horen zei ik toen ineens heel hard: ‘aus, bei, mit, nach, seit, von, zu, entgegen, gegenüber, außer‘. Misschien is dat een tippie voor Gea.

Waar Piet zich had voorgenomen om meer initiatief te tonen, hadden ze bij Bernice in Zweden afgesproken om meer te praten. Op zich een goed plan. Bij Johan was duidelijk te merken dat de vuilniszakken voor de ramen geholpen hadden, want meneer zag er uitgeslapen uit. Hij vroeg Bernice of ze nog vragen voor hem had. En verdomd. Ze wilde wel weten hoe hij zich voelde. Later zouden er volgens Bernice nog wel meer vragen volgen. Ype besloot het voorspel over te slaan en polste maar meteen of ze een kinderwens heeft. Ik vond het een vrij bizar gesprek tussen twee mensen die zelf nog niet zo heel lang geleden nog een nachtluier om hadden, maar misschien is dat in Friesland normaal. Ik weet dat deze samenvatting veel Friese volgers heeft, dus als iemand het antwoord heeft hoor ik het graag.

Verder gebeurde er volgens mij niet zoveel bij Bernice. Jacob probeerde nog een paard te longeren met een slok touw, Ype pakte de stofzuiger om het steriele, ongezellige huis van twee pluisjes te ontdoen en Johan ging een rondje hardlopen. En Bernice? Die wilde even naar haar ouders om te praten. Of dat echt gebeurde, weten we niet want er zijn geen beelden van. Ik denk van niet want praten en Bernice zijn een nog vreemdere combinatie dan Claudia en Bob.

Kijk nou eens wat een mooi bruggetje. Claudia en Bob. Dat was hem dus niet. En dat vond Bob jammer, want hij had een warm gevoel voor Claudia. Sterker nog, hij voelde dat hij leefde. Claudia niet. Die voelde geen kriebeltje. Ja, misschien een klein kriebeltje in de keel. Daarom moest er snel gedronken worden op het vertrek van Bob terwijl de arme man zijn koffers nog aan het inpakken was. Waarom zo snel? Doe dan tenminste nog alsof je het jammer vindt dat ie gaat. Maar nee hoor, Clau en haar mannen gingen meteen pimpelen van plezier. Beetje jammer.

Toen Bob met gierende bandjes vertrokken was, bleven René en Paul over. Paul vindt het erg fijn met z’n drietjes en zou het fijn vinden als dat met z’n tweetjes ook zo is. Ik zou zeggen: niemand houdt je tegen Paulus. En neem dan meteen je goede energie mee. Zijn we daar ook van verlost. Ik fantaseer er alvast over. Nee, sterker nog. Ik beeld het me in.

Ik zie het helemaal voor me dat René dan overblijft en dat hij voor Claudia zijn signature dish kan maken: groentesoep. Dat is namelijk ook mijn specialiteit. Echt waar! En speciaal voor al mijn trouwe volgers zal ik mijn geheime recept delen. Komt-ie:

– Maggi basis voor soep

– 3 potten water erbij

– Bouillonblokje erbij

– Beetje vermicelli

– Fijne soepgroente in zak

– Kant-en-klare gehaktballetjes

Altijd succes. Ze noemen me ook wel Rick Ramsey. Ik denk dat Michelin morgen belt.

Richard is niet zo’n fijnproever. Als het witte van het ei maar hard is, verder maakt het allemaal niets uit. Sowieso is Ries wel een makkelijke man. Over Slowaaks leren maakt hij zich ook geen seconde druk. ‘Als ze je niet verstaan, moet je gewoon wat harder praten’, aldus Ries. Groningse nuchterheid, vermoed ik. Er is maar één ding dat Richard wel belangrijk vindt en dat is dat hij in een relatie wel naar andere vrouwen mag kijken. Ik had hier nog een zin achter staan, maar die moest ik van mijn vrouw weghalen.

Ondertussen hebben de dames het bij Richard wel naar hun zin. Zeker toen ze na het trekkers wassen het erf af mochten. Ze gingen namelijk even met z’n drietjes naar de stad. Nou ja, even… Het was zes uur rijden voordat ze het erf af waren. Toen nog een kwartiertje naar het stadje, maar dan ben je er wel echt even uit. Ries legde uit dat de straten tijdens de feestdagen vol kerststalletjes staan. De feestdagen in december welteverstaan. Tijdens Pasen zijn de kerststalletjes iets lastiger te spotten.

Van de twee overgebleven dames is Robin het meest aan het twijfelen. Ze vindt het wel leuk, maar dat kan volgens haar ook komen omdat de zon schijnt. En ik denk dat ze daar een punt heeft. Ik heb hier vandaag namelijk een dag meegemaakt waar ik niet echt vrolijk van werd. Regen, vroeg donker, bah. En dan zit ik nog op een plek waar ik maar drie meter hoef te lopen om het gft-bakje in de kliko te gooien. Robin moet straks drie kilometer lopen om de aardappelschillen weg te brengen. In een donker en regenachtig Slowakije. Of was het Slovenië? Ik haal die twee altijd door elkaar.

En Marijke? Die ziet minder problemen. Ze vroeg zelfs of Ries het goed vindt als ze op zijn terrein een camping begint. En nou mogen jullie drie keer raden wie de eerste campinggast wordt.

Juist, Wendy. Ik weet niet zeker of het aan de uitgebreide powerpoint-presentatie van haar dochter lag, maar Wendy mocht gaan. Gelukkig wist ze dat zelf ook al en had ze haar spullen al gepakt. Wendy had al lang gezien dat Haico een goede klik heeft met Ellen. Iedereen heeft dat gezien. Jasmijn ook. Ze vroeg dan ook aan Haico of ze nog wel een eerlijke kans heeft. Haico loog dat dat zeker zo was. Stoere actie trouwens van Jasmijn, dat mag gezegd worden.

En Haico? Die heeft ook mijn hart gestolen. Hij had nooit het gevoel dat hij een aantrekkelijk persoon was. En nu zijn er vrouwen die vechten om zijn aandacht. Wat een ongekende weelde, hij moest er van huilen.

De volgende dag had Ellen hoofdpijn. Ik heb daar geen bijpassende grap bij, maar als ik het niet noem gaan jullie hieronder allemaal weer zeggen dat ik de hoofdpijn van Ellen ben vergeten. Bij deze dus. Maar ik wilde eigenlijk iets anders benoemen en dat ging over de broodjes in de airfryer. Nu ben ik niet zo thuis in de airfryer-business, maar broodjes erin doen? Is dat niet gek? Ik dacht dat airfryers voor bitterballen en kroketten waren, maar dat zal wel aan mij liggen.

Goed, het is veel te laat geworden. Sorry daarvoor. Respect en welterusten voor iedereen die hiervoor is opgebleven. Goedemorgen voor alle maandag-lezers. En speciaal voor Anita, Gertrude, Veerle, Sabrina, Ellen, Quinty, Manon en Digna: tot zo!

Zelf ook lekker schrijven? Volg een schrijfcursus van mij bij jullie op kantoor. Of een schrijfcursus bij mij in Apeldoorn.

Over de auteur

Foto van Rick Evers

Rick Evers

Trainer, tekstschrijver en communicatieadviseur

Meer over Rick
Foto van Rick Evers

Rick Evers

Trainer, tekstschrijver en communicatieadviseur

Meer over Rick

Wie noemt zijn nieuwsbrief nou Nieuwsbrief?

Da’s toch veel te saai? Schrijf je daarom in voor ‘Trips & Tiks’. Mijn maandelijkse nieuwsbr… ehh, mailtje. Als je die gelezen hebt ben je a) wijzer en heb je b) gelachen. Nou, kom op met dat e- mailadres.