Vorige week begon ik met wie er allemaal lekker geslapen hadden. Zal ik nu vertellen wie er allemaal gehuild hebben? Want tjonge jonge, wat een tranen hè. Die Yvon maakt wel een boel los.
Laten we beginnen met huiler nummer 1. Eugenie. De mevrouw die op de foto staat werd weggestuurd door Piet omdat ze een beetje te druk was. Zo letterlijk zei Piet het natuurlijk niet, maar zo bedoelde hij het wel. Piet werd gek van Eugenie. Van ’s ochtends vroeg tot ’s avonds laat tetterde ze tegen hem aan. En soms kwam ze zelfs ’s nachts nog even buurten: “Hey pssst, Piet, slaap je al? Ik niet, want ik ben mijn lekker-slapen-thee vergeten dus zullen we nog even kletsen?”
Piet kon er niet meer tegen. Uiteindelijk heeft hij zelf naar de KRO-NCRV gebeld om het keuzemoment naar voren te halen. Piet stond eigenlijk pas gepland voor volgende week, maar hij kon niet meer. Eugenie had hem fysiek en mentaal gesloopt.
En Eugenie? Die had zich nog nooit zo vergist in haar gevoel. Al die weken was ze stapelverliefd en ze wist zeker dat het van twee kanten kwam. Maar ja, een mens kan zich vergissen natuurlijk. Kijk maar naar Piet. Die wist ook zeker dat 2 hectare 200 bij 200 is.
Snel door naar huiler nummer 2. Dat is natuurlijk Haico. En dan zeggen jullie natuurlijk: “Maar Haico huilde helemaal niet.” Klopt. Maar dat was wel Wendy’s bedoeling. Haico moest namelijk op de iPad een in elkaar geknutseld filmpje bekijken van haar dochter. “Wat doet het met je?”, vroeg Wendy. En op dat moment moest de piraat natuurlijk snel iets verzinnen. Het eerlijke antwoord kon hij niet geven. Dat was namelijk: “Oh sorry, was je dochter in beeld? Mijn gedachten dwaalden na 2 seconden al af naar Ellen. En naar de melkkoeien. En naar welk doekje ik morgen weer op mijn hoofd doe.”
In plaats daarvan gaf de geslepen piraat natuurlijk een gewenst antwoord: “Het doet zeker wat met me. Ik vind het heel lief.” En lief was ook de poging van Jasmijn om het leeftijdsverschil te verkleinen: “Jij bent jonger en ik ben ouder. Ik heb ook allemaal oudere vriendinnen.” Leuk geprobeerd natuurlijk, maar het heeft allemaal geen zin. Haico is op Ellen en Ellen is op Haico. En het moet wel heel gek lopen, wil hij niet volgende week al alleen met haar overblijven.
Huiler nummer 3 is Bernice. “Wat wil je het liefst?”, vroeg Yvon haar. “Mijn moeder bellen, boehoehoehoe*. En nu loopt mijn mascara ook nog uit, boehoehoehoe.” Gelukkig kwam mama snel aangewandeld en die had Bernices wensenlijstje direct paraat: “Je wil gewoon een man:**
- Waar je op kan bouwen
- Waarmee je lol kan hebben
- Waarmee je alles kunt delen
- Die er voor je is.
Op dat moment had ik het gevoel dat er flink geknipt is in het programma, want volgens mij is het echte wensenlijstje van Bernice nog wat langer. Ze wil namelijk ook een jochie dat:
- Geen vragen stelt
- Fries is
- Vakkennis heeft zodat je tegen elkaar kunt zeggen: “kijk daar loopt een koe”
- Eruit ziet alsof ie bij pretparken nog voor het kindertarief naar binnen mag.
Gelukkig voor Jorick mocht Jorick naar huis. Ondertussen broeden Ype en Jacob nog even op wat vragen die ze Bernice kunnen stellen. En Johan? Die wil het liefst gewoon een vuilniszak om tegen de ramen te plakken.
* Dit is geen koe die er doorheen loeit, maar Bernice die er doorheen zit.
** Waar ze ‘man’ zei, bedoelde ze ‘jochie’.
Geheel passend bij het thema van deze samenvatting vloeiden natuurlijk ook bij Ries de tranen weer rijkelijk. Bij Marlies bijvoorbeeld. Ze huilde tranen van geluk omdat ze niet kon geloven dat je je zo op je gemak kunt voelen bij iemand die je nog maar drie dagen kent. Vijf minuten later kwamen de waterlanders opnieuw, maar dit keer omdat ze niet kon geloven dat je weggestuurd kunt worden door iemand bij wie je je zo op je gemak kunt voelen ondanks dat je diegene nog maar drie dagen kent. “We kunnen wel beste vrienden zijn, maar ja het gevoel wil ook wat”, aldus hork… ehh boer Richard.
Marijke huilde ook nog even, maar dat was waarschijnlijk omdat ze diep in haar hart ook wel weet dat ze voor spek en bonen in Slowakije zit. Want waar Robin zelf nog wel een beetje twijfelt, heeft de oplettende kijker allang gezien dat Ries’ aandacht vooral naar haar gaat.
Het meest spannend is het natuurlijk bij Claudia. Geen huilers rondom haar Franse paleis, maar wel aanstellers. “Ga heel diep in jezelf en luister daar naar.” Kom op Bob, hou effe op met dat gezever. Als ik jou een advies mag geven: haal de volgende keer ook meteen melk als je broodjes haalt, dan hoef je niet 2x naar het dorp te fietsen.
En dan die Paul. De coach wilde eventjes eerlijk opbiechten aan Bob dat hij een-op-een met Claudia gesproken had. Poeh poeh, meneer is de goedheid zelve hoor. Als ik Bob was, had ik hem een koekje van eigen deeg gegeven. Ik was de volgende dag naar hem toegegaan en zou gezegd hebben: “Zeg Paul… ik wil je iets vertellen… voordat je het van een ander hoort… toen jij gisteren even naar de wc ging, heb ik twee blokjes kaas van het plankje gepakt en tussen het eerste en het tweede blokje hadden Claudia en ik per ongeluk even oogcontact. Het was maar een nanoseconde, maar ik wil daar gewoon heel open over zijn.”
Om te janken die mannen bij Claudia. En zo hebben we toch nog overal huilers en is mijn verhaaltje weer rond. Lekker slapen allemaal en morgen weer fris en fruitig op.
Oh ja, weet je waar je ook fris en fruitig van wordt? Een schrijfcursus van mij bij jullie op kantoor. Of een schrijfcursus bij mij in Apeldoorn
