Ik moet natuurlijk beginnen met mijn excuses. Vorige week noemde ik de eierbal een gehaktbal met een ei erin. Daarna kreeg ik half Groningen over me heen. Een cultuurbarbaar was ik. Een culinaire nietsnut. Een eitje in de sla. Het is dat alle boze mensen tegenwoordig liever op de A12 zitten, maar anders had ik ze vast allemaal aan de deur gehad. Bij deze de rectificatie: een eierbal is een ei in ragout met een korstje van paneermeel.
Niets voor Richard trouwens, zo’n eierbal. Gaat veel te weinig vlees in. En vlees, dat is Richard zijn hobby. Hij begint ’s ochtends met Kellogg’s Meatballs en een glaasje stierenbloed. Donders lekker. Dan bij de lunch een tosti met ham, spek en zes plakjes Slowaaks geitenvlees. En als het ‘s avonds nog mooi weer is gaat buiten de barbecue aan. Als het slecht weer is gaat ie binnen aan, want als de boel af fikt zie je bij Ries toch geen verschil.
Maar alle gekheid op een satéstokje: je kunt van Ries zeggen wat je wil, maar hij had zich wel goed voorbereid. Tijdens de lange treinreis van Slowakije naar Nederland had hij met een groene, gele en roze markeerstift dingen aangestipt in de brieven. Dingen waar hij vragen over had. Dat iemand familie belangrijk vindt bijvoorbeeld. Hup, roze markeerstift erover heen. De dames hadden zich op hun beurt natuurlijk ook goed voorbereid. Zo was er iemand met een vriendin in Zwitserland. Daar hebben ze ook mooie bergen, dus daarom had ze maar een brief geschreven. Logisch.
Het keuzemoment was niet zo moeilijk. De dames met de meeste groene passages in de brief mochten door. Behalve die ene dan, want daar gaat geen vlees in. Nou ja, wel de stoofschotel van haar moeder, vertelde ze nog, maar ja … Familie is met roze stift gemarkeerd dus dat telt niet.
Bij Bernice kwamen de jochies eerst voor een hengstenkeuring in de paardenbak. Ik zeg jochies omdat er een paar bij zaten die hun zwemdiploma nog niet hadden. Maar ach, wat waren ze schattig samen hè. Verlegen Bernice met die bedremmelde kereltjes tegenover zich. Beetje giechelen. Heerlijk. Eentje heette er Victor. Hij zat toevallig al vijf maanden in Zweden en sprak precies vijf woorden Zweeds. Met een paar biertjes op worden dat er volgens Victor nog veel meer. En dat klinkt knapper dan het is hoor. Als ik dronken ben, spreek ik vloeiend Zweeds.
Veel makkelijker dan Fries in ieder geval. Want dat viel me nog wel op. Bernice had opvallend veel Friese knapen uitgenodigd. Gevalletje heimwee denk ik. Of, zoals ze dat in het Zweeds zeggen: heumweu (denk ik, het lukt me nu niet zo goed, ik ben nuchter).
Dan Piet. Door omstandigheden waren er drie afgehaakt. Het deed me direct denken aan vroeger toen ik nog dates had. Zelf had ik er altijd een heel goed gevoel over, maar meestal bleef ik de hele avond alleen zitten en kreeg ik later een sms’je dat het meisje in kwestie wegens omstandigheden toch niet kon komen. Sindsdien kan ik niet goed tegen het woord ‘omstandigheden’. Of misschien lag het wel aan mijn opvallende bloesjes.
Na vandaag weet ik dat opvallende bloesjes een no go zijn. Kijk maar naar Claudia. Die mannen konden lullen wat ze wilden, maar uiteindelijk gingen de vijf opvallende bloesjes naar huis en mochten de vijf saaie bloesjes mee op date. Had ik dat toen maar geweten. Of had ik toen maar een boom meegenomen als cadeau. Want dat kan dus ook gewoon hè. Een boom meenemen. Je moet er maar opkomen. Ik vond het kaartje met de Franse tekst ook wel leuk. ‘Oh, spreek je Frans?’, vroeg Clau enthousiast. ‘Nee’, kaatste de man terug. ‘Ik heb de spreuk met Google Translate gemaakt.’
Google Translate. Ik snap dat helemaal. Technologie is heerlijk. Vroeger typte ik deze samenvatting nog helemaal zelf. Moest ik eerst een uur naar dat vreselijke programma kijken en daarna alles nog uitwerken. Maar sinds de komst van ChatGPT kan ik om half 10 naar bed. Heerlijk. Ik kijk het programma niet eens meer.
Oh ja, bijna vergeten. Wat natuurlijk wel ontzettend jammer was bij Claudia, was dat de meneer van de spiruwaliteit en astrologie afviel. Daar heeft ze ons toch een paar weken leuke televisie door de neus geboord. Je moet er toch niet aan denken dat Evert in het vorige seizoen Maud naar huis had gestuurd na de tweede uitzending. En nu doet Claudia het wel. Ze kiest liever vijf saaie bloesjes. We moeten het er maar mee doen.
De redactie van het programma had bedacht dat het voor Haico misschien wel leuk zou zijn om zijn dates te ontvangen in het huisje van Bollo de Beer. Ik weet niet wat de KRO-NCRV tegen de beste man heeft, maar ze zullen we hun redenen hebben gehad. Gelukkig liet Haico zich niet kennen. Iedere vrouw kon in zijn huisje rekenen op een even hartelijke begroeting van onze sympathieke piraat: ‘Welkom, als je vragen hebt mag je die altijd stellen, je ziet er leuk uit en bedankt dat je gekomen bent, de tijd gaat nu in.’
Haico begon het avontuur met knikkende knietjes, maar vandaag zat hij er toch lekker in. Yvon schreeuwde hem zelfs toe: ‘die vrouwen komen allemaal heel enthousiast naar buiten hè.’ En op dat moment heb ik nog nooit iemand zo verbaasd zien kijken als onze piraat. Hij kon zijn tranen nog net binnen houden. Gelukkig maar, want voor je het weet staat het huisje van Bollo helemaal blank.
Ook het keuzemoment ging Haico opvallend gemakkelijk af. De vrouwen die keken alsof ze stiekem midden in de nacht bovenop hem zouden gaan liggen vielen af. En ook de vrouw die zes koppen groter was dan de piraat viel af. Al hielp het natuurlijk ook niet echt mee dat ze Haico tegen zijn zin in probeerde in God te laten geloven.
Goed. Dat was hem. Volgende week gaan we weer apenkooien en zien we dat Piet door omstandigheden al vlinders begint te krijgen.
