Van tweede keus zijn naar trouwen. Het was een bijzonder einde van een bijzonder seizoen. Nog nooit heb ik de woorden ‘saai’, ‘traag’ en ‘slaapverwekkend’ zo vaak gehoord. Maar genoeg over de ergernissen van mijn vrouw over mij. Laten we Boer Zoekt Vrouw eens analyseren. Eén keertje nog. Daar gaan we.
Op Madeira bleef het vuurwerk tussen Julius en Kylie uit. De schipper van het bootje zei nog wel: ‘dus jullie gaan kijken of jullie gaan trouwen?’, maar dat kwam vast omdat er een cameraploeg bij was. De lichaamstaal van Julius en Kylie duidde namelijk niet echt op een aanstaand huwelijk. Sterker nog, meestal waren ze zo ver van elkaar vandaan dat de cameraman een speciale groothoeklens nodig had om ze samen in hetzelfde shot te vangen.
Kylie mistte genegenheid. Even een aanraking, een knuffel, een paar lieve woordjes misschien. Het zal er allemaal niet in bij Julius. Hij zei wel dat de waterval bij de botanische tuinen hem aan de plaatselijke Chinees deed denken. Maar ik betwijfel sterk of dat onder het kopje ‘genegenheid’ past. Kylie wilde het na de citytrip nog wel een kans geven. Maar eerst naar de paarden.
Was het een verrassing dat Juul bij de reünie alleen kwam aanlopen? Tuurlijk niet. Hoewel het na de citytrip eventjes goed ging, liep het toch stuk. Julius weet niet precies hoe dat komt. De kijkers wel. Het Flügelmeisje voelde gewoon te weinig aantrekkingskracht. Ze wilde wel, maar het gevoel kwam niet. En als je dan ook nog te maken hebt met een boer die passief, verlegen en sociaal onhandig is rondom vrouwen, dan werkt dat niet mee.
‘Bij jou stond iedereen aan en ik moest iedereen aanzetten’, zei Julius tegen Martijn. Maar hij deed het niet, dat aanzetten. Met de kennis van nu had ie sommige dingen anders gedaan. Zich meer open stellen bijvoorbeeld. Komt vast goed, ouwe koeienboer. Ooit sta je samen met een lieve vrouw 25 liter per koe af te tappen in de melkput. Houd de moed erin.
Van passief, verlegen en sociaal onhandig naar Roel is een wel zo voor de hand liggend bruggetje, dat ik toch liever eerst naar John ga.
Ja John, dat krijg je er nou van als je liefdeskeuzes met je hoofd maakt in plaats van je hart. Da werk nie, hè? Zoals ik vorige week al schreef hielp de locatie van de citytrip ook niet echt mee, maar toch leken ze nog wel een beetje plezier te maken. Er waren hapjes en sterke drank, ze deden Expeditie Robinson-proefjes en dolden in de sneeuw. ‘Je bent leuk zoals je bent’, aldus Johnnyboy. ‘Het voelt heel vertrouwd’, vond Eileen.
Toch kwam John vier maanden laten alleen aanlopen bij de reünie. Toen Eileen er later toch bijkwam, dacht ik even aan die welbekende All You Need Is Love-grapjes (‘ze is hier toch!’), maar ze kwam slechts om het samen af te sluiten.
Wat was nou het geval? Als ze elkaar zagen was het leuk, maar als ze elkaar niet zagen ging het vuurtje zo weer uit. Vlammetje, weg, vlammetje, weg, Eileen werd er gek van. Ze had graag door gewild met haar kippengod, maar zo kon het niet langer. Ze moest zichzelf in bescherming nemen en besloot te kiezen voor vriendschap.
Ik snap dat trouwens heel goed. Eieren zijn duur tegenwoordig, dus zo’n man moet je de rest van je leven te vriend houden. Oh ja, nog een laatste puntje van kritiek: een sneeuwpop heeft drie bollen. Of soms twee als je lui bent. Maar nooit één.
En over lui zijn gesproken: Roel had geen zin om een cadeautje voor Simone te kopen en besloot het Hertog Jan-pakketje dat hij van zijn vrienden kreeg als doorgeefcadeau te gebruiken. Had een liever gebreid mutsje gekocht, Roel. Dan had je veel meer punten gescoord.
Roel vond Simones huis leuk. Super zelfs. De wijde broek met glitters was ook leuk. Net als het prinsessenbed. Roel is nooit een man van uitgesproken meningen geweest. ‘Wat wil je drinken?’, vroeg Simone. ‘Doe maar koffie of thee. Doe jij koffie? Dan doe ik ook koffie.’ En wat daarna volgde, zegt eigenlijk genoeg.
Simone had geen koffiemelk in huis, maar dat vond Roel niet erg want hij drinkt de koffie zwart. DAN WOON JE EEN WEEK BIJ IEMAND IN HUIS EN DAN WEET JE NIET HOE HIJ ZIJN KOFFIE DRINKT? Hoe kan zulks? Ik weet van al mijn vrienden, familie, buren, oud-collega’s, exen en vage kennissen hoe ze de koffie drinken. Allemaal. Zelfs van de man die bij ons in 2016 de badkamer verbouwde, de cv-monteur, de schoorsteenveger en alle vaders en moeders van de kinderen die samen met mijn zoontje op zwemles zitten.
Een vriend van me, laat ik hem hier Mattijs noemen, die drinkt het met suiker en melk (kinderkoffie) en ik weet zelfs dat hij er altijd een laagje in laat zitten. Bloedirritant. Dan wil je zijn kopje in de vaatwasser zetten en hop, altijd dat restje koffie over de vloer. En tegen de muur. Ik denk dat Mattijs in zijn leven zeker 25 liter koffie heeft verspild. Schandalig.
Bij de reünie was Simone er logischerwijs niet. Als je elkaars koffiegewoontes niet kent, wordt het nooit wat. De verliefdheid was er niet. Bij Simone niet en bij Roel eigenlijk ook niet. Hij ging er weliswaar voor de volle 50 procent voor, maar hij wilde liever met Karin. Toen die halsoverkop vertrok zonder afscheid te nemen, was Roel daar goed ziek van.
Gelukkig kijkt Roel goed terug op het hele avontuur. Hij heeft er een mooie vriendschap met Simone aan overgehouden. Soms komen ze nog bij elkaar op de ehhh… thee. Bovendien heeft ie meer zelfvertrouwen gekregen. Als een vrouw interesse heeft, mag ze dus zeker schrijven. Hij gaat niet meer over bloemkolen praten. Hij gaat ze tijdens het eten nog wel prakken. Dat wel. Maar wie daar tegen kan, is dus van harte welkom.
Goed, dat waren de drie hopeloze gevallen. Hoog tijd voor drie succesverhalen, dacht ik zo.
Deedry kwam samen met Roy naar de reünie. En ik moet eerlijk zeggen: dat had ik niet verwacht. Die Roy blijkt toch een geduldig man te zijn. En een echte romanticus bovendien. Hij kocht al bloemen en een beertje. Voor juwelen was het blijkbaar nog wat vroeg. Oh ja, hij wil ook alles voor haar doen. Haar jas in de bus leggen als ze het warm heeft bijvoorbeeld.
Maar Deedry wil liever alles alleen doen. Ze is overdreven voorzichtig, want ze wil niet gekwetst worden. Het duurde dan ook even voordat ze geloofde dat Roy haar echt leuk vindt. Ongeveer een half jaar. Maar nu gaan ze samen een toekomst opbouwen. Roy is namelijk de prins op haar bruine paard. Een witte heeft ze niet staan.
Rick, ga je het ook nog over curling hebben? Heel even, komt ie: tijdens de reünie gingen ze curlen. Niemand weet waarom.
Snel door naar Martijn en Ciska. Wat mij betreft het grootste succesverhaal van dit seizoen. Martijn laat zien dat je de boel echt niet goed voor elkaar hoeft te hebben om geluk in de liefde te vinden. Hij heeft minder koeien dan Julius, minder personeel dan Roel en een minder mooi huis dan John. Sterker nog, zijn nieuwe huis is al tien jaar in aanbouw, de tractor is uit 1825 en de verlichting doet het vaker niet dan wel. Maar dat kan Ciska allemaal niets schelen, want Martijn is haar vent.
Every day she loves him more and more.
Dat de basis bij Martijn en Ciska ijzersterk is, bleek wel uit het feit dat ze na de citytrip naar Nieuw Zeeland ging. Alleen. Dat was al gepland. En waar bij John en Eileen het vuurtje uitging als ze elkaar niet zagen, bleef bij Martijn en zijn kleine guitige duiveltje de liefdestoorts uitbundig branden.
Voor Ciska begon de verliefdheid toen die stoere Martijn met zijn blote handen een kalfje ter wereld bracht. Martijn had nooit gedacht dat hij iemand tegen zou komen die zo goed bij hem past. En dit is dus het succes van het programma. Laat iedereen maar zeggen dat het een saai seizoen is. Slaapverwekkend. Slow tv. Who cares! Martijn en Ciska hebben dankzij dit saaie programma elkaar voorgoed gevonden. Iets mooiers is er toch niet?
Oh sorry Jan. Ja, jij gaat trouwen met Dorien. Ook mooi hoor. Het was even kloten natuurlijk. Hoe het allemaal ging, maar ineens was daar Margreet die vertelde dat Dorien een appje had gestuurd. Ze wilde komen koffie drinken. Dorien zat in eerste instantie thuis te kniezen dat ze tweede keus was, maar kon Jan toch niet uit haar hoofd zetten.
En kijk nu: Jan had ineens weer een kriebeltje, alleen nu van Dorien. De vlinders zaten zelfs al halverwege. Hij zat er nog wel een beetje mee in zijn maag. Hoe ze zou wonen en zo? En zou ze niet tussen de Flodders en de Tokkies wonen? Maar het viel hem 100 procent mee. Sterker nog, hij had er niets op aan te merken. Ze is zelfs netjes.
Dus kwamen Jan en Dorien samen naar de reünie. In leren broek zelfs (Dorien, niet Jan). Op de bank bij Yvon kwam het hoge woord eruit. Ze gaan trouwen. En de reden was voor Jan glashelder: ‘Dorien is altijd heel eerlijk tegen mij en komt voor mij op. Ze ruimt ook de vaatwasser in. En als ze het eerste kopje koffie inschenkt, doe ik de tweede. Daarna gaan we samen naar bed en slaap ik als een prins.’
Dat is toch geweldig? Wat een saai seizoen. MAAR WAT EEN SUCCES!
Lieve Jan & Dorien, Martijn & Ciska, Deedry & Roy: heel veel geluk samen.
Wil je meer? En heb je je nog niet aangemeld? Het kan nog maar heel even hoor. Ik beloof je: dit wordt een uurtje dat je niet snel meer vergeet.
Tot ooit.
