Gisteren sloeg ik Adrienne over. Aardige vrouw, maar daar gebeurde eigenlijk niets noemenswaardig. Gelukkig is daar nu Gerard. Hij nam nog net zijn eigen koffiezetapparaat niet mee, maar het scheelde niet veel. Vijf verlepte rozen, een kledingpakket en wat eng enthousiasme vond Gerard genoeg. Hij had het filmpje van Adrienne al heel vaak gezien en de conclusie was steeds hetzelfde: hij wilde naar haar toe. Als ik Adrienne was deed ik voortaan ’s nachts de deur op slot.
Wat dat betreft heb ik meer met de Rotterdamse Bart. Die kwam voor Judith. Dat is die vrouw met 34 koeien, 2 poezen, 2 honden, 2 ezels en een onbekend aantal kippen. Kunnen er 3 zijn, maar ook 14. Niemand die het echt weet. Het maakt Judith niet uit. Het maakt haar ook niet uit of haar nieuwe liefde een man of een vrouw is. Als ze maar niet alleen hoeft te eten.
Bart is dus de eerste die op haar dierentuin langskomt. Een Rotterdamse handen-uit-de-mouwen-stekert. Het was meteen feest. Samen het hek fixen en samen hamburgers bakken. Gewoon ouwejongenskrentenbrood. Supergezellig natuurlijk, maar ik hoop stiekem dat die milieuactivist er binnenkort bijkomt, want die zag ik ook in de filmpjes voorbij komen. Je weet wel, zo’n snelwegzitter. En dat die dan met de nuchtere Bart in discussie gaat over hoe slecht voor de aarde zo’n hamburger wel niet is. Nu al zin in.
Is Estland waren de discussies wat minder spannend.
Maarten: ‘Hoe zie jij de toekomst eigenlijk voor je?’
Truus: ‘Nou, ik heb eerst nog een paar feestjes in de flat.’
Zucht. Maarten werd er ook simpel van, dus besloot te gaan wandelen met Truus. What could possibly go wrong, zou je zeggen. Nou, veel dus. Het is allemaal wat, hè Maarten. Het ene moment staan er elke dag beroemde vrouwen voor je deur te smeken om je aandacht en het volgende moment sta je een Limburgse bessenborrelaar uit de sneeuw te takelen. Wat een verval.
Heeft iemand trouwens meegekregen wat Maarten vroeger voor werk deed? Ik ben het even kwijt.
Door naar Oostenrijk, waar Denise serieuze concurrentie kreeg van Lena. Een vrouw met minder nephaar, minder make-up en minder kleding.
Oh ja, Rick, nu ga je zeker iets zeggen over gaatjestrui-gate. Klopt.
De moeder van Mike, laten we haar voor het gemak Monique noemen, vond het niet kunnen dat Lena in een gaatjestrui naar een wintersportgebied komt. Best grappig om dat van een vrouw in een gaatjestrui te horen. Bovendien zijn gaatjes superhandig. Zo heb ik ooit eens geprobeerd om een trui aan te trekken zonder gaatjes. Niet te doen. Ik kreeg mijn hoofd nergens doorheen en kon ook mijn armen er niet in krijgen. Minimaal vier gaatjes is dus superhandig. En ja, Lena heeft er net wat meer. Boeien.
En nog eens iets. Sinds wanneer moeten wij een mening serieus nemen als die afkomstig is van een volwassen vrouw die ‘happy birsday’ zingt voor twee keffertjes met feesthoedjes op? Meer wil ik daar eigenlijk niet over kwijt.
Rick, ga je ook nog iets zeggen over die verrekijker? Nee. Vandaag niet.
Tot slot hebben we Jorik, jónguhh! Jorik wil geen eendagvlieg meer. Volgens zijn maatje Bas zoekt Jorik iemand die sportief is, zorgzaam is en het huishouden regelt. Als ik een vrouw was en ik zou vallen op iemand met een matje en een snor, dan wist ik het wel. Met sportschoenen aan, een bierpakketje onder de linkerarm en een robotstofzuiger onder de rechter vink je meteen alle boxjes aan.
Tot de volgende keer.
