Ik had het natuurlijk ook niet kunnen doen. Maar met zulke figuren in het programma is het bijna onmogelijk om niet te schrijven. Dus. Daar gaan we weer.
‘Een schande voor het kappersvak’, las ik al ergens op social media. Dat ging natuurlijk over het haar van Denise. Of, specifieker, de extensions van Denise. Vooral aan de achterkant is het verschil tussen haar en nylon goed te zien. Als ik bij de kapper zit, dan krijg ik aan het einde altijd met een handspiegeltje mijn achterkant te zien. ‘Ziet er weer top uit’, zeg ik dan op de automatische piloot. Zo is het bij Denise ook gegaan. De kapper was klaar. Het spiegeltje kwam erbij en Denise zei dat het goed was. Zonder te kijken.
Genoeg over haar nylon. Voor vandaag tenminste. Denise komt immers naar Oostenrijk voor de liefde. En voor een paar duizend extra volgers op Instagram natuurlijk, maar dat laat ik even buiten beschouwing. Laten we ervan uitgaan dat ze voor Mike komt. En ik hoop eigenlijk dat de moeder van Mike vanaf hier meeleest, dus ik herhaal het voor de zekerheid nog even: DAT ZE VOOR MIKE KOMT.
Na het skiën leek het er even op dat ze samen konden genieten van het uitzicht. Zonder moeder. Zonder vader. Zonder hondjes. ‘Kijk,’ zei Mike, ‘daar zie je Italië en Zwitserland.’ Ze tuurden vol bewondering in de verte en het was alsof de rest van de wereld niet bestond. Totdat: ‘Hallooootjes tortelduifjes, verrassing, ik heb warme chocolademelk en een synthetisch schapenvachtje.’
Ik ben zo bang dat moeder ze ook komt storen als ze voor het eerst samen in bed liggen: ‘Halloootjes tortelduifjes, verrassing, ik heb condoompjes en een handdoekje. Komen jullie zo beneden zingen en taart eten? De hondjes zijn vandaag 3,5 jaar geworden.’
Snel door naar Jan in Zweden. Je weet wel, die man die eigenlijk een stille klusjesman zoekt en dat een beetje op een omslachtige manier doet door via een datingprogramma allemaal mannen over te laten komen waar hij zich kapot aan ergert. Zo is daar nu ene Michiel. Een onzeker gezelligheidsdier dat veel praat en veel verwacht.
Als Michiel wakker wordt, dan ziet hij het liefst een gedekte tafel met verse jus, croissantjes, rode vruchten en een man in een badjas die vraagt of hij lekker geslapen heeft. In plaats daarvan ziet hij een nukkige man buiten zitten naast een andere stille Willy en moet hij bij gebrek aan ontbijt maar een doosje koekrepen opentrekken. Da’s toch anders.
Gelukkig is het ook ooit weer een keertje kerst. Dat is gezellig. Kerstboompje in huis, lekker lang tafelen. Toch Jan? Jan: ‘Hmpff. Kerst is flauwekul, ik hou niet van kerst. Ik heb nooit een kerstboom en lang tafelen doe ik ook niet. Kunnen we met kerst ook niet gewoon koekrepen met parelkandij doen?’
En natuurlijk, Michiel is veel. Michiel kletst je de oren van het hoofd terwijl je daar geen zin in hebt. Maar Michiel wil ook gewoon gezien worden. Dus Michiel compleet in zijn sop laten gaarkoken, zoals je nu doet, is niet zo chique, Janneman. Ik zou zeggen: bedank Michiel netjes voor zijn moeite en komst, stuur hem met wat koekrepen naar huis en zeg ook meteen alle andere mannen af. Blijf lekker saggerijnen daar in Zweden met dikke vriend Dick en nodig met kerst Maarten van Rossem en Hans Dorrestijn uit. Supergezellig.
De wereldberoemde basketbalcoach Maarten kreeg een Limburgse mevrouw op bezoek. Omdat de ondertitelaar van RTL nog verlate kerstvakantie heeft, heb ik niet alles kunnen verstaan. Maarten verstond ik wel. In de eerste aflevering vertelde hij nog dat hij een vriend zocht met borsten en een vagina. Of Truus aan die wensen voldoet, weet ik gelukkig niet, maar ze is 75 dus daar moet je ook niet te veel van verwachten.
Ook was ze een stuk kleiner dan hij verwacht had. Als wereldberoemde basketbalcoach is Maarten gewend om mensen van 2 meter 10 om zich heen te hebben. Een vrouw van 1 meter 65 is dus even wennen. Maar ja, ze kan natuurlijk andere pluspunten hebben. Misschien is ze wel ontzettend geïnteresseerd in zijn basketbalcarrière. ‘Je hebt me toch wel opgezocht op internet hè, want ik ben een wereldberoemde basketbalcoach? Niet? Nou, hier heb je een knipselboek uit mijn tijd als wereldberoemde basketbalcoach. Kijk maar even. Kun je het lezen zonder bril?’
Na de bloemkoolsoep was Maarten de stilte poepzat.
‘Je mag me wel wat vragen hoor.’
‘Oh ja, vragen, goed idee. Ehhh… wat heb je voor werk gedaan?’
‘Wat je net gezien hebt in dat plakboek.’
‘Volleybal?’
En het werd nog een lange avond voor de man die het liefst in een adem genoemd wordt met Michael Jordan en LeBron James.
Tot de volgende keer.
