Klopt. Ik ben wat later dan jullie van me gewend waren. Komt omdat Margreeth eigenlijk deze samenvatting zou schrijven, maar ze mailde me dat ze er geen tijd voor heeft. Margreeth, ik weet dat je dit leest: alle begrip, je bent superdruk. Ik ga gewoon lekker zelf aan de bak.
Laten we nog even blijven bij Robert Jan. Stewardelsje voelde natuurlijk de keiharde concurrentie van Margreeth en gooide meteen de picknick op tafel. ‘Wij gaan straks picknicken. Met z’n tweetjes. Dat je het even weet.’ Robert Jan vond de timing wat wonderlijk en vroeg of de dames dat met elkaar overlegd hadden. ‘Jazeker’, zei Els meteen.
Moet ik thuis eens doen. Iets mededelen en dan later zeggen dat ik het toch echt overlegd heb. Dan is het huis te klein hoor. Maar Els komt er in Schotland gewoon mee weg.
Omdat Els de picknick moest voorbereiden, hadden RJ en de freelance copywriter de hele ochtend tijd om samen te wandelen. De energie was goed, er werd meteen ingepiept en de humor lag op straat. Margreeth vertelde ook dat ze soms best even stil kan zijn. Wat ze er niet bij vertelde is dat dit stiltemoment meestal tussen elf uur ’s avonds en zeven uur ’s ochtends ligt.
In de middag stond de picknick gepland. En omdat de freelance kletsmajoor vond dat ze weinig over de picknick te horen kreeg van de twee personen die erbij waren, zal ik even een gedetailleerd verslag doen van de picknick. Ik heb namelijk goed nieuws: ik heb het to-do-lijstje van Els’ picknick weten te bemachtigen. Ze had alles tot in de puntjes voorbereid. Kijk maar, dit is haar briefje:
13.00 uur: vertrek (let op: links instappen).
13.15 uur: aankomst op parkeerplaats.
13.16 uur: wandeling naar picknick-locatie (let op: inpiepen bij RJ).
13.29 uur: aankomst op picknick-locatie.
13.30 uur: kleedje over de boom draperen.
13.31 uur: afvalzakje uit de tas halen.
13.32 uur: Prosecco inschenken (let op: stukje plastic van de hals van de Prosecco in het afvalzakje doen).
13.35 uur: hapjes eten.
13.40 uur: kletsen (let op: RJ subtiel vragen wat hij van Margreeth vindt).
13.50 uur: opnieuw inschenken (let op: grapje over drank maken).
13.51 uur: kletsen (let op: RJ subtiel vragen wat hij van mij vindt).
14.00 uur: nieuwe hapjes uit koeltas pakken (let op: RJ af en toe subtiel aanraken).
14.15 uur: de vorige vijf stappen blijven herhalen totdat RJ aangeschoten is en hem proberen te zoenen.
15.00 uur: op huis aan (let op: blijven lachen, wat er ook is voorgevallen).
Thijz is niet zo van de briefjes. En niet zo van zeurende vrouwen. En ook niet van het schoonmaken. Hij roept altijd eerst drie maanden dat hij gaat schoonmaken, voordat hij gaat schoonmaken. Maar beste Thijz, dat hadden we allemaal al gezien. Hij is ook altijd binnen een kwartier klaar met de douche en de wc. En ook daar kunnen we ons allemaal iets bij voorstellen.
Kijk. Je kunt Thijz een eigenzinnige kunstenaar noemen. Maar je kunt hem ook een vrouwonvriendelijke viespeuk noemen. ‘Ik was wel heel blij met de emmer, Thijz’, zei Mariël. ‘Want ik ga natuurlijk niet midden in de nacht die hele camping over als ik naar de wc moet.’ Het antwoord van de vrouwonvriendelijke viespeuk zei veel: ‘Ja, als ik daar ook nog allemaal over na moet denken. Je hebt hier zoveel gelegenheden.’ De VV bedoelt dat je binnen zijn hectares gewoon overal neer kunt hurken om je behoeftes te doen.
Omdat samen schoonmaken ook niet echt een goed idee bleek, gooide Mariël het over een andere boeg. Schilderen. Ik ga gewoon even model zitten, dacht ze. Daar knapt zijn humeur vast van op. Wat Mariël echter niet wist, was dat ze daarvoor vijf kwartier stil moest zitten in de vrieskou op zolder. Ze wilde Thijz nog helpen met het aanmaken van de kachel, maar de reactie ‘zwijg vrouw, ga lekker de wc schoonmaken’ was niet helemaal de reactie waar ze op hoopte.
En zo ontpopt Thijz zich in een paar afleveringen van enigszins excentrieke, maar sympathieke campingbaas tot grootste klootviool in vier seizoenen B&B. Knappe man/vrouw die daar ooit nog overheen komt.
Nee, dan Iris in Griekenland. Je kunt zeggen over Iris wat je wilt, maar ze wast wel de onderbroeken van Jannis. Kijk, dat is pas liefde. Iris en Jan komen elke dag een stapje dichter bij elkaar. Jan voelt zich ook al helemaal thuis op het Griekse eiland. Als een vis in het water en als een pig in de shit. Zelfs klusjes die hem niet worden opgedragen, doet Jan gewoon. Zoals mosseltjes van trapjes afschrapen en zo. Je moet toch wat tijdens dat half uurtje per dag waarop je niet op het terras zit.
Jan houdt van Iris, van proosten en van het Griekse leven. Maar Jan vindt elke dag uit eten wel wat veel van het goede. Daarom leek het hem een goed idee om de barbecue eens aan te steken. ‘De barbe-wattes?’, zei Iris. ‘Nooit van gehoord.’ ‘Dat is dat ding waar je eten op kunt bereiden’, zei Jan. ‘Eten bereiden? Hier? Doe niet zo gek Jan, daar zijn restaurants voor uitgevonden, ik heb niet eens bestek in huis.’
Wat mij betreft krijgt Jan een 10 voor het idee, maar helaas bleek het vlees toch te zwak. Want raad eens wat ze onderweg tegenkwamen: het begint met een ‘t’ en het eindigt op ‘erras’. En Sandra was er ook. En ze schonken ouzo. En zes ouzo’s later is de supermarkt dicht. Zul je net zien. Dan maar naar huis met een klef pitabroodje gyros. Het geeft allemaal niets, want er komen nog genoeg kansen. Jan ziet namelijk een mooie vrouw als hij naar Iris kijkt. En Iris? Die denkt maar aan één ding: wilde seks.
Een bruggetje van wilde seks naar Anja is natuurlijk eigenlijk een brug te ver, maar ze is wel aan de beurt. Anja heeft naast Iglo inmiddels ook nieuwkomer Jan in haar B&B zitten, maar echt vrolijk wordt ze er niet van. Of, zoals Anja het zelf treffend zegt: ‘dat vele praten, ik word er niet opgewonden van.’ Jan heeft niet alleen overal een mening over, maar weet ook feilloos alle stiltes op te vullen. Zelf vond ik deze wel mooi: ‘Het lekkere aan deze friet is dat ie ook lekker blijft als ie koud is.’
En zo heeft Anja dus de pech dat ze ene energiezuiger heeft ingeruild voor een nog grotere energiezuiger. Iemand die bovendien loopt te mieren als de rekening op tafel komt. ‘Ja, ik moet ook nog ergens een briefje van twintig hebben, want bij onze biljartvereniging…’ Het werd Anja allemaal te veel. Op tv kwam het er nog redelijk ingetogen uit, maar als er geen camera’s bij waren geweest, had Anja zich minder ingehouden: ‘KAPPEN JAN, NU KAPPEN MET DIE ONZINNIGE LULVERHALEN, JIJ ONGELOFELIJK VERVELENDE, SAAIE LULZAK. NU METEEN. ANDERS DWING IK JE TER PLEKKE OM ONDER HET DARTBOARD PLAATS TE NEMEN EN GOOI IK HEEL PER ONGELUK GEEN ONE HUNDERD AND EIGHTY.’
Tot de volgende keer!
Zelf ook leuke stukjes schrijven? Ik geef schrijfcursussen met glimlachgarantie. Kom langs en je hebt de dag van je leven.
