‘Du bist alles, was ich habe auf der Welt
Du bist alles, was ich will, yeah
Du, du allein kannst mich versteh’n
Du, du darfst nie mehr von mir geh’n’
Toch moest Mo haar zoon even loslaten, want hij gaat met Antine in de lampen hangen van de allermooiste suite van Seefeld. Vader feliciteerde hem alvast met de leuke nacht. En Monique? Die was uiteraard de hele middag op pad geweest om passende cadeautjes te kopen. Daardoor schoot het schoonmaken van de snuit van de bjoetifoel girl er eventjes bij in. Kan gebeuren.
Monique houdt er rekening mee dat ze oma is voordat dit uitgezonden wordt. Ze moeten namelijk wel een beetje opschieten, want ze zijn geen zestien meer. Straks is het allemaal verpieterd daar beneden. Bovendien staat het wiegje in de kelder onnodig lang stof te happen. Ik weet niet hoe het met jullie zit, maar ik heb toch zo’n zin in het geboortekaartje:
***
Welkom lieve Miek,
Verwekt in Seefeld onder toeziend oog van lieve oma
Nu ga je opgroeien in Seefeld onder toeziend oog van lieve oma
Heel veel sterkte bjoetifoel girl
Wil je Miek komen bezoeken, dan hoef je niet te bellen
Oma ziet je wel aankomen met de verrekijker
Liefs, Mike, Monique en Antine
***
Bij Judith en Bart in Frankrijk moet de drukker van de geboortekaartjes nog even geduld hebben, zeg maar. Ze hebben gisternacht, zeg maar, ook in de lampen gehangen, maar de buit is voor Bart nog lang niet binnen. De klimaatactivist kwam eraan. De opruier, zeg maar. De nummer 1 van Judiths lijstje. Ze reisde uiteraard met de trein, maar had wel een koffer van plastic bij zich. Plastic! Weet ze wel hoe slecht dat is voor het milieu?
Esther vindt Judith echt een boerinnetje. En alle koeien vindt ze superlief. Met het business model van Judith had ze wat meer moeite. ‘Waarom doe je die koeien weg? Is er niet ergens plek voor oude koeien?’ Tuurlijk is die plek er, Esther. Als je terug bent in Nederland geef je maar een belletje. Ik regel wel een rondleiding in het slachthuis. Na afloop krijg je een plakje worst.
Ondertussen zit Bart voor de zoveelste keer op het wachtbankje en dit keer is dat een wat minder comfortabele zit. Hij voelt de klimaatklik tussen beide dames en zou er de teringpest in hebben als hij zijn biezen moet pakken. Mooi woord trouwens hè? Nee, niet ‘teringpest’, maar ‘klimaatklik’. Als dit maar goed afloopt, zeg maar.
Annette en Maarten hebben geen klimaatklik, maar ook geen liefdesklik. ‘Het is alsof je bij een goede vriend op bezoek gaat’, aldus Annette. En nu moet ze voor haar werk naar Amsterdam. Heel slim. Dat zeiden mijn dates vroeger ook altijd als ze geen zin hadden in een tweede date. Altijd maar weer moesten ze ineens voor hun werk naar Amsterdam. Kulsmoesjes, weet ik nu, maar ik trapte er altijd in.
Maarten vindt het jammer dat ze gaat. ‘Ze weet nog geen tien procent van mij’, zei onze teleurgestelde homo sapiens. En dat is natuurlijk best bijzonder voor iemand die al drie keer zijn blote joekeloekes aan de ander heeft laten zien. Meestal leer je iemand eerst goed kennen voordat je diegene in zijn of haar nakie ziet, maar bij Maarten is het blijkbaar precies andersom.
Het leuke van weggaan vindt Annette het thuiskomen. Toch zal het voor haar straks best nog even wennen zijn zonder iemand om je heen die zes keer per dag het woord ‘vagina’ zegt. Iemand die elke dag een gebakken eitje en een zout soepje voor je neus zet. Iemand die ontzettend graag over zichzelf praat, maar laten we eerlijk zijn: ook iemand met een gouden hartje.
Na twee kandidaten die in de lampen hebben gehangen en eentje die steeds over vagina’s praat, doet nummertje vier iets rustiger aan. Alhoewel: it happened! Jorik en Lana hebben gezoend. De tandjes. Onze snorrevriend hangt nog niet meteen de slingers op, maar is wel blij. Verder viel me op dat hij zijn neus flink verbrand heeft. Gisteren liep meneer nog de wijsneus uit te hangen over Labello met SPF, maar ondertussen kreeg ie van de zon de deksel op zijn neus.
Tussen neus en lippen door kwam het laatste meisje ook nog even aankakken. Ze aten samen een focaccia, oh nee pizza, oh nee flammkuchen en Marilou flirtte er vrolijk op los. Maar pipo de clown met zijn rode neus trapte er niet in. Het schip is al gegaan. ‘Ze is gewoon te laat’, aldus Jorik. Kijk Judith, zo kan het ook hè?
Dat was hem. Rick, ga je niks zeggen over de klompen van Maarten? Nee. Ik hou het bewust lekker kort dit keer, want tjonge jonge die verhalen werden steeds langer zeg. Bovendien kunnen jullie nu mooi op tijd naar bed.
