Mats was naar zijn vader, dus kwelletietime voor Mike & Edith. Eventjes dreigde het feest niet door te gaan omdat Mike’s rode broek niet bij zijn skieschoenen paste, maar de ijdele modeman streek met zijn hand over zijn hart. Op naar de babypiste. “En niet steeds ‘rustig, rustig’ zeggen want ik bepaal zelf wel hoe hard ik ga.”
Na drie halfbakken afdalingen van de babypiste was Mike het zat op de kinderbaan en moest er maar eens echt geskied worden. “Wie het eerste beneden is”, ik hoor het hem nog zo zeggen. Wat er daarna gebeurde had niemand geloofd als er geen camera bij was geweest. Nog nooit, maar echt nog nooit, heb ik iemand zo voor lul zien staan op de skipiste. Ik bedoel, die rode broek bij zwarte schoenen en een grijze jas, het deed gewoon pijn aan de ogen.”
Zoiets was Amy nooit gebeurt. Haar soort mensen zorgt er namelijk altijd voor dat ze er tiptop bijlopen. Ze had dan ook geluk dat Saul een gesprek wilde voeren met Kels (ik mag Kels zeggen), want dan kon zij ondertussen mooi haar extensions föhnen. Niet dat ze dat anders niet gedaan had, want haar soort mensen wil altijd föhnen, maar toch. Fijn dat het kon.
Het gesprek tussen Kels en Saul was snel gepiept. De makelaar werd tijdens zijn inleiding al ruw onderbroken. “Ja, sorry dat ik je onderbreek, maar ik wil zeggen dat ik naar huis ga. Zo, haha, eerst gezegd. Nu kun jij me niet meer wegsturen, want ik wil het zelf al, hatsikideetjes net goed, lekker puh. Zo doet ons soort mensen dat. Ga jij maar weer lekker naar de badkamer om te gluren naar die exhibitionistische ex-barbiepop van je. Zo hallootjes, dat is eruit.”
Saul was blij dat Kels vooral zichzelf was. En dat moest ze zeker blijven. Lekker open, eerlijk en gewoon zeggen wat je denkt. Dan kom je er wel in het leven. Helaas kan Saul dat zelf als makelaar niet doen. “Zo, dan komen we hier in een badkamer waar je je kont niet kunt keren. Kolere wat een lelijk benauwd hok zeg. Er zit niet eens een raam in. Jullie zijn echt gek als je dit huis koopt, maar ja, het is jullie geld hè.” Zie? Kan niet. Kan echt niet.
Snel door naar die andere Zwitsere Alp. Op de Belalp vinden we namelijk weer een ander soort mens. En da’s een hele enge. Dat is namelijk de ik-wil-alles-bepalen-soort. Niet heel zeldzaam, maar in deze variant tref je ze weinig hoor. Joshua is verliefd op Benjamin, kent Benjamin heel goed en weet precies wat Benjamin wel en niet wil. Daarom heeft Joshua twee opties bedacht. Persoonlijk vond ik het jammer dat de optie ‘ik vertrek per direct en je hoort nooit meer iets van me’ er niet bij zat, maar ja. Je kunt niet alles hebben.
Lang verhaal kort: Joshua ging even weg. Even andere mensen irriteren. Hij sprak zelfs over twee hele dagen. En hij had nog meer goed nieuws. Benjamin mocht alles doen. Ook andere jongens zoenen. En de cameraploeg mocht alles uitzenden. Tegen RTL heeft Joshua gezegd dat ze door mogen gaan met het programma. Jeroen Kijk in de Vegte mag de voice-over blijven doen en Rick Evers mag het blijven samenvatten. Oh ja, als de sneeuw besluit te vallen, dan mocht dat ook van Joshua. Wat een sympathieke vent. Ik zou hem wel willen knuffelen.
En ja, ik geef toe, die laatste zin staat er alleen maar om het bruggetje te kunnen maken naar Marco. Die kreeg namelijk, je verwacht het niet, een knuffel van Joyce. Daarna gingen ze samen op pad met de Land Rover. Eindelijk even weg. Kwelletietime. Tijdens het tanken kreeg hij een knuffel (je verwacht het niet) en een telefoontje (joh). Toen moesten ze weer terug omdat een medewerker de deksel niet van de jampot kreeg.
Na enig oponthoud en nog zes niet uitgezonden knuffels konden ze dan toch eindelijk samen weg. Kwelletietime poging 2. Dwars door sneeuw heen waar je in Nederland code rood voor geeft. GA NIET DE WEG OP ALS HET NIET PER SE HOEFT. Maar even samen wafels eten, dat moet. Dat hoort erbij. Bovendien vindt Marco Joyce een hartstikke leuke vrouw, dus dat moet uitgezocht worden. Het valt me wel op dat Marco vaak zijn zinnen niet. Dan begint ie aan een zin en.
Guido is de laatste, maar ik ben nog wel op tijd. Guido heeft namelijk een hekel aan te laat komen. Echt een bloedhekel zelfs. Ik zou zeggen: wacht maar tot je verkering hebt met een vrouw en ga dan samen eens ergens heen op een afgesproken tijdstip. Succes man!
PS Ook leuke teksten schrijven? Volg mijn schrijfcursus. Inclusief glimlachgarantie.
PS2 Ik kom wekelijks bij allerlei organisaties voor de gezelligste incompany schrijftraining van Nederland. Ook een dagje lachend leren?
