Ik moest er even een paar afleveringen over nadenken, maar inmiddels weet ik op wie Annemarie lijkt. Op Xavi Simons. Ze zien er allebei uit alsof ze ieder moment in huilen uitbarsten.
Het gebeurde trouwens niet, dat huilen. Al weten we natuurlijk nooit wat er gebeurde toen ze opgesloten op het zolderkamertje zat. Robert Jan was er ondertussen wel klaar mee en riep haar naar beneden. Hij zei: ‘ik mis je een beetje’. Dat is Schots voor: ‘het lijkt me beter dat je ergens anders de sfeer gaat verzieken.’
Annemarie voelde zich het derde wiel aan de wagen. En ik heb geen zin om iedere keer uit te leggen dat het niet het derde, maar het VIJFDE wiel aan de wagen is. Ongezellig was het trouwens wel. In die wagen. Net als op het strand. Terwijl RJ nog wel zijn armen in de jaszakken deed zodat het makkelijk inpiepen was. Het mocht allemaal niet baten. Even nog een flinke kus op de mond en weg was de lease specialist.
Een stukje zuidelijker stuurde Thijz donderdag Helena weg, want hij wilde over vijf jaar niet naast Helena wakker worden. Helena vond het allemaal niet zo erg. Ze heeft mooie mensen leren kennen. Wonderlijke mensen, maar wel mooie mensen. En over wonderlijke mensen gesproken …
Nee, even wachten, Joop komt zo.
Met Helena foetsie gingen Thijz en Ammarie en stukje toeren met de ouwe Citroën-camper. Er kwamen meteen een boel herinneringen boven bij onze Anton Heyboer. Zonovergoten dagen, blote juffrouwen en dingen die hij beter kan verzwijgen. Maar wij hebben wel een beeld, hoor Thijz. Het waren immers de roaring seventies. En ik vind het verdomd lastig om het beeld van jouw viespeukerij in die camper nu van mijn netvlies af te krijgen.
Goed, Thijz en Ammarie. Het leek allemaal koek en ei daar in Frankrijk. Maar omdat er nog meer dames langskomen, leek het Thijz goed om even een Leendertje te doen. ‘Misschien kun jij naar een andere camping gaan voordat de andere vrouwen komen en als die dan toch niet leuk genoeg zijn, dan bel ik je weer. Gewoon even op het reservebankje plaatsnemen alsjeblieft dankjewel.’
Arme Ammarie. Gelukkig bedankte ze vriendelijk voor de eer en zit Thijz straks alleen nog met vriend Ruben opgescheept. En diens vrouw natuurlijk. Die ik volgens mij nog niet heb zien praten, maar misschien heb ik dat gemist.
Tijd voor andere wonderlijke mensen. Joop heeft slecht geslapen en heeft besloten dat hij weggaat. Maar Joop zou Joop niet zijn als hij eerst even leegliep op Anja.
‘Je bent alleen maar met kapitein Iglo bezig’
‘Ik mocht niet aan de afwasmachine komen’
‘En ook niet aan de kachel’
‘Ja, lach er maar om’
‘Dit is mijn grens’
‘Ga lekker vissticks eten met die kleine kapitein van je’
‘Of samen lekker foto’s kijken met boten en zo’
‘Vieze koffie drinken’
‘Oh ja, ik heb trouwens ook valsgespeeld met Mens-erger-je-niet’
En daar ging ie. Ome Joop. Koffiezetapparaat in de auto, afscheid op zes meter afstand en toedeloe.
Jammer. Het programma kon wel wat Joop gebruiken. Maar het is niet anders. We moeten het nu verder doen met Peter. Gelukkig heeft ie wel een mooie trui van Zeeman.
Daar zie je Lotte niet snel in lopen. Een zeemantrui. Lotte is 30 en dus bijna twee keer zo oud als Noor. Ze vroeg nog aan Noor: ‘hoe oud ben je eigenlijk?’ ‘Raad eens’, zei Noor. ‘Achtentwintig’, antwoordde Lotte. ‘Nee, fout’. En toen bleef het stil. Ik dacht, ze gaat nu vast zeggen: ‘Zeg hoor eens, moet ik nou net zo lang raden totdat ik het precies goed heb?’ Maar het bleef vriendelijk tussen de twee blondines. Nog wel.
Mike ging intussen weer verder met het uitproberen van mannenhobby’s op Noor. Rotsklimmen. En ook dat ging Noor met haar frikadellenvingertjes prima af. Morgen wil hij trouwens even met haar praten. Hij kondigt het vast aan, want Mike is dol op plannen. Ik denk dat hij gaat vertellen dat hij in 2028 wil trouwen en in april 2029 kinderen wil. Waarom? Tegen die tijd hebben ze alle mannenhobby’s wel uitgespeeld.
Voor de avondploeg: welterusten!
En de ochtendploeg: goedemorgen en een fijne dag vandaag. Het wordt prachtig weer!
Zelf ook leuke stukjes schrijven? Ik geef schrijfcursussen met glimlachgarantie. Kom langs en je hebt de dag van je leven.
