Nee Mike, daar zit je dus verkeerd. Het gaat niet om jou. Het gaat om je moeder. Dat snap je toch wel? En waar Antine vooral jou om de nek hangt, komt Estavana Polman gewoon binnen met drie zakken uien. Kijk, dat is nog eens een lekkere binnenkomer. Daar heb je als ouders tenminste wat aan. Dat hebben we die vinnige Friezin nog nooit zien doen.
En zo kwam er dus een abrupt einde aan wat een gezellig gourmetavondje moest worden. Estavana moet er eventjes van bijkomen. Het begon vanmorgen allemaal zo veelbelovend. Mike nam haar mee naar Monique en die vertelde dat ze hele gewone mensen zijn. Ik zal straks nog even aan Antine vragen of zij dat ook vindt. Daarna vertelde Mike dat hij met alle andere dames goed uit elkaar is gegaan. Ik zal straks Denise en Tara nog even bellen om te vragen of zij dat ook vinden.
Ach, Estavana komt er allemaal zelf wel achter. Het is een slimme meid. Dat kon je meteen merken tijdens het proosten.
Estavana: “Wat is proost in het Duits?”
Mike: “Zum Wohl”
Estavana: “En wat betekent dat?”
Mike: “Proost”
Mike had overigens niet helemaal gelijk, want het betekent “op de gezondheid”, maar dit zijn natuurlijk heerlijke gesprekken. Ik hou er zo van. Daarna gingen ze samen schieten. Met Estavana durfde Mike dat uitje wel aan. Met Antine is dat een stuk gevaarlijker, want als Monique dan per ongeluk langs komt, kan die kogel wel eens heel gek van richting veranderen.
Morgen uiteraard opnieuw een flinke portie Monique in aflevering 17 van Winter vol Monique.
Door naar onze wereldberoemde basketbalcoach. Maarten heeft met Annette eindelijk iemand op bezoek die hem kan bekoren. Ze gingen met de Defender naar een oud kasteel en onderweg kon Maarten lekker zichzelf zijn. Annette: ‘Wat vind je leuk aan een vrouw?’ Maarten: ‘Leuk aan een vrouw, da’s makkelijk. Komt ie:
Dat ze goed gebouwd zijn
Dat er pit in zit
Dat ze initiatief nemen
Dat ze zichzelf zijn
Dat ze zichzelf kunnen zijn
Dat ze zich niet naar mij hoeven aan te passen
Dat ze een eigen mening hebben
Dat ze het verschil tussen volleybal en basketbal kennen
Dat ze niet zeiken als ze het ijswater ingaan
Dat ze sowieso niet zo zeiken
Dat ze zich niet kleden als een vent
Dat ze een lekker wijf zijn
Dat ze verzorgd zijn
Dat ze avontuurlijk zijn
Dat ze jong van geest zijn en blijven
Dat ze niet moe worden van knipselboeken
Dat ze een vagina hebben
Dat ze van zoute soep houden
Dat ze emotioneel intelligent zijn, net als ik
Dat ze niet zo vaak in de sneeuw vallen
Oh we zijn er al? Gaat snel, zo’n kwartiertje.’
Maarten wil trouwens ook seksueel contact met een vrouw, maar of dat gaat gebeuren is natuurlijk nog maar de vraag. Annette vindt hem wel aantrekkelijk, maar dan als persoon. Over het uiterlijk wil ze het liever niet hebben … Na als pubers te hebben rondgelopen vroeg ze op de brug voor de zekerheid nog even of hij het wel ziet zitten met haar.
‘Ja hoor, ik vind het super.’
‘Dus je ziet het wel zitten met mij?’
‘Ja hoor, ik drink graag een kopje melk met je.’
‘Maar zie je het echt zitten? Vind je me niet te druk?’
‘Nee hoor.’
‘Je ziet me wel zitten?’
‘Ik vind je wel een stuk, ja.’
‘Dus je ziet het wel zitten?’
‘Ja, maar dat heppie nou al twaalf keer gevraagd.’
Morgen gaat Maarten met zijn blote basketballen in het ijsbad zitten en kijkt Annette stiekem of ze het ziet zitten.
Voordat Adrienne met iemand bloot in een bad gaat zitten zijn we dertig jaar verder, maar ze had wel zin in een nieuwe man dus ze gaat wel haar best doen. Nu echt. De kamer moest brandschoon zijn en de bus ook. Van binnen tenminste. Op de buitenkant kun je nog altijd “vies” met je vinger schrijven. Maar meer tijd is er niet, want daar was Frits ineens!
Frits hoopt op een vonk. In dat geval hoop ik dat Frits een geduldig man is. Frits was ook een beetje zenuwachtig, want hij maaide met zijn lange armen meteen de gieter op de grond. Kan gebeuren. Na de koffie was het cadeautjestijd. Frits had een flesje wijn gekocht en volgens hem kan “lieve Jen” er echt niet onderuit om die samen met hem op te drinken. ‘Er zijn gewoon geen smoezen te bedenken.’ Frits kent Adrienne blijkbaar nog niet zo goed.
Om elkaar beter te leren kennen, gingen ze de eerste avond meteen uit eten. Achteraf gezien maar goed ook, want nu weet Adrienne tenminste waar ze aan toe is. Frits lust geen karnemelk. Sommige dingen kun je maar beter direct weten. Want stel je voor, je bouwt een serieuze relatie met zo iemand op en je komt er pas veel later achter dat hij zo’n slechte eter is. Dat zou pas echt balen zijn.
Jorik ging weer was opvouwen. Uiteraard. Hij zag ook een briefje van Marieke liggen, maar hij wist niet zo goed dat hij daarmee moest doen. Opvouwen? Hij had sinds groep 8 al geen briefje meer van iemand gekregen. Tijdens de supermarktdate vroeg Marieke wat Jorik van het briefje vond. Hij vond het wel attent, maar zelf is ie er niet zo van. Hij wist gewoon niet hoe hij erop moest reageren. ‘Dankjewel? Voor het briefje. Denk ik.’
Heel goed, Jorik. Als je iets krijgt, dan zeg je “dankjewel”. Bij een briefje bijvoorbeeld. Of een complimentje. Of als iemand je een T-shirt cadeau geeft. Zo moeilijk is het allemaal niet. Ach, het valt ook allemaal niet mee voor petmans. Al die vrouwen om hem heen, de organisatie van een heuse winterbarbecue en dan ook nog ontluikende gevoelens voor Lana, die geen influencer is, maar gewoon cool.
Morgen schrijft Jorik voor Marieke een briefje dat ze naar huis mag. En er ligt uiteraard ook weer een berg schone was die schreeuwt om opgevouwen te worden.
Bij Judith zijn er dagelijks veel taakjes te doen, maar was opvouwen hoort daar zelden bij. Er was weliswaar één handdoek, maar die werd niet opgevouwen. Die werd in de ring gegooid. Judith had niet zoveel zin om Nikki Tuturials weg te sturen dus ze besloot net zo lang kritische vragen te stellen totdat Nikki zelf de knoop doorhakte. Wel jammer, want het lijkt Nikki wel vet op een boerderij. Maar op tv is het toch anders dan wanneer je zelf met je schoenen in de stront staat.
En zo konden Judith en Bart eindelijk weer van elkaar genieten. Via een zwangere koe kwam het gesprek op kinderen. Bart had die wens vroeger wel, maar nu de jaren gaan tellen is die wens langzaam naar de achtergrond verdwenen. Om het vuurtje toch weer een beetje aan te wakkeren liet Judith haar slaapkamer zien. Bart reageerde als een echte timmerman: ‘je zou het hier boven nog wat breder kunnen maken.’
Nog één concurrent weg te spelen voor onze Rotterdamse vriend: de klimaatactivist. Nu al zin in.
Oh ja, de voorbereiding voor de masterclass lekker schrijven zijn in volle gang. En manmanman, het wordt een gaaf uurtje hoor. Voor de duidelijkheid: jullie zien mij wel, maar ik jullie niet. Je kunt dus ook gewoon in je huispak meedoen. Zie ik je dan? Meer info >