Ligt het aan mij of gaat Robert Jan er steeds gekker uitzien? Nog eventjes en hij knoopt een gele stropdas voor en gaat van links naar rechts.
Ondertussen reed hij met 235 kilometer per uur over een rustig landweggetje met twee vrouwkes die dag en nacht van elkaar verschillen. Met de ene kun je gerust naar een optreden van de Snollebollekes. Met de ander kun je thuis bij de open haard over Schotland praten. Of over zalm, want wijsneus Louise weet overal alles van.
Ze waren onderweg om kleiduiven te schieten. De eerste prijs was een nacht met Robert en de tweede prijs was twee nachten met Robert. Misschien dat Louise er daarom in het begin niet zo veel van bakte. Als de eerste prijs een ingelijste 3D-poster van Schotland was, had Louise alle kleiduiven met twee vingers in de neus kapotgeschoten. Uiteraard won ze uiteindelijk wel gewoon. De prijzen waren twee rommelmarktspullen die ze van Thijz’ camping hadden gestolen.
Later die middag kwam Robert Jan met drie fazanten aanlopen. Gewoon omdat het Robert Jan is. Kreeften, fazanten, als dit programma nog langer duurt heeft die ouwe kakker straks de voltallige Big Five van Schotland in de achterbak van zijn Range Rover liggen. Louise vloog meteen de keuken in om te helpen plukken. Gewoon omdat het Louise is. Pas toen ze even naar de wc ging, werd het pas echt gezellig.
Thijz heeft de spullen overigens nooit gemist. Die is veel te druk met Yvonne. Daarom ging Joke/José* (* svp doorhalen wat niet van toepassing is) weer naar huis. Ze voelt zich overbodig en was volgens de campingbaas zelfs een beetje bozerig. Eentje uit de categorie ‘gierende bandjes’. ‘Doei, tot nooit’, zei ze terwijl ze het portier hard dichttrok. Iets zegt me dat die eerder genoemde vriendschap er ook niet inzit, maar je weet natuurlijk nooit hoe een vis een koe vangt.
Behalve Louise trouwens. Die weet zoiets wel.
Maar we zaten nu bij Thijz. Meneer had zich geschoren en stapte in zijn rijdende museum om naar zijn meissie toe te gaan. Hij had er duidelijk zin in. Yvonne had ondertussen geen idee wat haar te wachten stond. Thijz is namelijk nogal wisselvallig, net als het weer. Schijnt een oudemannenkwaaltje te zijn, nietwaar Albert? Toch hoefde ze zich geen zorgen te maken (of juist wel). Thijz was nog steeds verliefd, want ‘Yvonne draagt met verve de sporen van haar leeftijd’. Die Thijz. Van lompe boer naar charmante woordkunstenaar in 27 afleveringen. Wisselvalliger kan het bijna niet …
Snel door naar Albert. Je voelde hem aankomen nietwaar? Ik moet echt eens cursussen ‘bruggetjes schrijven’ geven.
Albert was dus weg. Het was de bedoeling dat wij allemaal zouden geloven dat hij naar zijn kinderen ging, maar ik betwijfel ernstig of dat gelukt is. Ik wil de beste man natuurlijk nergens van beschuldigen, maar ik heb toch een donkerbruin vermoeden dat zijn favoriete tinnen soldaatje ook op avontuur is geweest. Wel veilig natuurlijk, want veiligheid is het allerbelangrijkst.
Ondertussen zat Sandra in zijn huis duimen te draaien. Kelly van der Linden had het wel geweten als ze Sandra was. Ze zou het er lekker van nemen, schreef ze onder mijn samenvatting van afgelopen donderdag. Zelf had ik iets anders gedaan. Ik was naar zijn mancave gegaan en had alle lp’s in een andere hoes gedaan. Dat lijkt me toch zo geestig. Dat Appie na een vermoeiende dag een plaatje van The Doors wil opzetten en dat dan het vinyl van Daft Punk erin zit. Om te gieren toch?
Ook lachen was dat Albert bij terugkomst niet een, maar twee vrouwen aantrof. Albert was zichtbaar van slag. Laten we eens even in het hoofd kijken van onze wispelturige levensgenieter:
Nieuwe vrouwen. Ze zijn allebei heel bijzonder. Maar Joyce is nog bijzonderder. Ja, ik ben verliefd op Joyce. Maar het kan natuurlijk nog alle kanten op. Monique is ook heel leuk. Eigenlijk is Joyce niets aan. Sandra is zelfs nog leuker. Of misschien toch Alice. Of is die al weg? Of Yvonne, oh nee, die is al van collega Thijz. Dan ga ik denk ik toch voor Monique. Ehh, Joyce bedoel ik. Dat is de jongste toch?
In Frankrijk konden Arno en Niels nog maar heel eventjes genieten van de kwelletie time met z’n tweetjes, want Henk Jan is onderweg. Een spiritueel coach. Een medium. Boven de wolken zag hij een engel. Ik zou zeggen: ogen op de weg Henk Jan en niet zoveel naar boven turen, want voor je het weet zie je die engel van dichterbij dan je lief is.
Henk Jan vindt Arno een aantrekkelijke man. Het is alleen wel jammer dat Niels er is. En omdat eerder Emil en Simon er al waren, is Henk Jan dus man nummer 4. Supertoevallig, want hij was 4 jaar geleden ook al in Zuid Frankrijk geweest. Ik krijg ook heel vaak zulke ‘tekens’ van boven. Moet je kijken hoe bizar: Dit is de samenvatting van aflevering 27, maar omdat ik er 2 heb gemist is dit de 25e samenvatting. Tel je die getallen bij elkaar op, dan kom je aan 52. Een 5 en een 2. Die 5 heb ik in mijn kentekenplaat en de 2 in mijn huisnummer. Bjusterbaarlik toch? (zo goed?)
Henk Jan vindt Arno een aantrekkelijke man. Hij had tranen in de ogen toen hij Arno op tv zag. Wat dat betreft had HJ misschien beter bij Mike gepast, maar goed. Arno vindt op zijn beurt Henk Jan ook wel aantrekkelijk, maar hij heeft nog geen mannelijke kant van hem gezien. Tijdens het avondeten deed HJ net als Arno en Niels weliswaar een hemdje aan, maar dat hielp in zijn geval niet echt. Morgen gaat Arno uittesten of Henk Jan zonder te zeuren in de tuin kan werken.
Maar veel erger is dat Albert morgen in bad gaat met de cameraman in dezelfde ruimte. Ik mag toch hopen dat RTL die man extra betaalt.
En nu ik toch jullie aandacht heb. Wat dacht je van een unieke schrijfmiddag in Dierenpark Amersfoort? Jij kunt er gewoon bij zijn hè, op donderdag 28 november. Het waanzinnige programma vind je hier. Inclusief babyleeuwtje knuffelen.