Kom op Kamphuys, lullo, maak open die kreeft!
Haha, jullie dachten toch zeker niet dat ik deze aflevering laat passeren. Het was weer een juweeltje, nietwaar?
Laten we beginnen met Mirjam in Zuid-Afrika. Die was er donderdag ook al, maar toen was ik abuis. Marcel is haar eerste gast. En die heeft het zwaar hoor. Na een reis van drie dagen mocht hij slapen in een klamme tent zonder elektriciteit en water. Er zijn veel insecten en er kunnen ook cheeta’s en zwarte mamba’s langskomen. Oh ja, als je aan de diarree bent, kun je dat niet doorspoelen, want er is geen stromend water. En je mag er bij het ontbijt ook niet over vertellen, want Mirjam houdt niet van poepverhalen.
De liefde, je moet er wat voor over hebben.
Nou ja, liefde. Mirjam ergert zich vooral. Marcels grapjes zijn soms grappig, maar niet altijd. ‘Wie stout is krijgt de roe. Hey. Hey Mirjam. Mirjam. Mirjaham! Luister. Wie stout is krijgt de roe. Hahahahaha.’
Mirjam vindt dat Marcel te hard van stapel loopt. Daarom gingen ze lekker op safari. Dan kun je namelijk rustig kijken en hoef je niet te kletsen. Onderweg zagen ze een giraffe die aan het poepen was. Er liepen ook zes leeuwen, een luipaard, een olifantenfamilie, twee jonge neushoorns een cheeta, een kudde zebra’s en een paar wilde honden. Maar Marcel had ze niet gezien, want die was tegen Mirjam aan het ouwehoeren over diepzeevissen.
Wie ook niet zo van geouwehoer houdt is Anja. Ze kan dagen in verstilling doorbrengen. Maar nu is Joop er. En Joop besloot vandaag alle schroom van zich af te gooien en eens totaal uit zijn comfort zone te gaan. Hij had het gisteravond in bed al besloten en wilde het goede nieuws ’s morgens meteen aan Anja vertellen. Na eerst veel moed verzameld te hebben, kwam het hoge woord eruit: ‘Anja, ik denk dat ik vandaag maar eens een kopje koffie van jou ga proberen.’
Die Joop. Wat een lefgozer. Als beloning mocht hij met Anja in de tuin aan het werk. Gewoon de riek erin steken en dan de paardenbloem opwippen. Het lijkt zo makkelijk, maar Joop liet veel te veel zand aan de kluit zitten. Later die middag vroeg Joop of hij misschien mocht proberen de was van de droogmolen te halen. ‘Alsjeblieft Anja, laat me dat doen. Ik doe het al dertig jaar, want ik ben al dertig jaar alleen. Nee, ik weet ook niet hoe dat komt, maar daar gaat het nu niet om. Het zal je verbazen hoe mooi ik het doe. Echt. Eerst de grote dingen, dan de kleine.’
Wat een vent hè, die Joop. Daar zou toch iedere vrouw een moord voor doen.
Dat het enthousiasme van Joop geen grenzen kent, komt natuurlijk ook doordat Kapitein Iglo ineens op de proppen kwam. En dat niet alleen. Hij bracht nogal wat mee. Gevulde koeken, stroopwafels, drop, hyacinten, anemonen, tulpen, narcissen, blauwe druiven, krokussen, dwergirissen, sneeuwklokjes, alliums, lelies, amaryllissen en dahlia’s. En eerlijk is eerlijk: dat komt toch net wat lekkerder binnen dan een eigen koffiezetapparaat. Bovendien had Iglo wel de moeite genomen om zijn plantjes tussendoor water te geven.
Tijdens het avondeten werd het uiteraard beregezellig. Met Kapitein Iglo aan tafel verwacht je misschien vissticks, maar het werd een mooi versierd bolletje rijst. ‘Met tomaatjes.’ Ja, Joop. Met tomaatjes. Ze dronken wijn. Joop wilde graag rood, wit, rosé of iets anders dat open was. Als het maar geen vieze koffie is. Kapitein Iglo deed halverwege nog even een zeehond na en het bleef nog lang onrustig in Biches.
En ga nou niet zeggen: ‘Rick heeft helemaal niet gezien dat Joop het harkje van Anja wilde aannemen toen Iglo kwam en dat Anja het harkje toen abrupt wegtrok.’ Rick heeft dat namelijk heus wel gezien. Maar Rick kan niet alles verwerken, anders zitten we hier morgenavond nog.
Dus snel door.
Albert is 64, heeft een kasteel, 95 man personeel, twee jonge kinderen en man cave. Deb kwam Ab helpen om zijn dates uit te zoeken, want Deb is Abs beste vriendin. En ze wilde ook wel weer eens op tv. Deb zei dat Ab geen makkelijke man is. Joh.
Marijke is de eerste die het aandurft. Ze schrok alleen wel toen Albert zei dat ze pas om half negen gingen eten. Marijke wilde tegen die tijd het liefst met de huissokken aan op bed liggen een kasteelromannetje lezen. Gelukkig had Albert dat tijdig door en stelde hij voor om vroeg te eten. Moppie hoefde zich dan ook niet op te tutten en kon lekker vroeg slapen. Albert vertelde er alleen niet bij dat hij dan de volgende dag wel wraak neemt. Jij vandaag moe, ik morgen moe. Maar dat zien we morgen.
Dan Schotland. Omdat het ’s ochtends aan tafel niet zo gezellig was, besloot RJ de dames mee te nemen naar zijn favoriete koffietentje. Els stond haar plaats voorin de auto af aan Annemarie, want zo is Els. Annemarie vond het allemaal niet zo gezellig. Robert Jan is dominant en Els eigenlijk ook. En de taart is ook te zoet. En te groot. Te machtig bovendien. Een caloriebom. Dus ja, dan moet je daarna even hardlopen. Verder is Annemarie een heel gezellig en positief persoon.
Als ze slaapt.
Het echte feest was natuurlijk ’s avonds. Je wordt natuurlijk maar één keer 58 en iedereen mocht het weten. Kerstens en Van Binsbergen konden helaas niet komen, maar des te meer plek was er voor andere welgestelde vrinden. Met Bentley’s en zo. RJ trok een kilt aan en serveerde kreeft, want dat eet zo lekker lastig. Al valt het met hamers, tangen en paraplu’s erbij natuurlijk allemaal best mee. Later die avond kreeg RJ een sigaar uit eigen doos, werd de Bentley-vrind zo dronken als een aap en trok Els toch gewoon weer een dekentje over zich heen.
Morgen gaan we goochelen met René. Nu al zin in.
