B&B – 22 januari 2025

Mensenkinderen wat een slagveld vandaag. Nienke, Mark, Barbara, Eefke, Tara: allemaal out. Ik denk dat onze paardenstaart-Yan geluk heeft dat ie vandaag niet in de uitzending zat, want die had bijltjesdag never nooit overleefd.

Maar laten we eerst even teruggaan naar het begin. Om half negen vanavond was er nog weinig aan de hand. Monique gaf haar bjoetifoel girl een knipbeurt en waarschuwde Mike voor Antine. Die zou volgens haar een heuse seksbom zijn. “Wat bedoel je daarmee?”, vroeg Mike met de nodige onnozelheid. “Nou, ze hangt gauw in de lampen”, antwoordde Monique. “Oh, je bedoelt dat ze een gangmaker is?” Zucht.

Wacht maar, Monique. Ik zal je even helpen. Wat je moeder bedoelt, Mikeyboy, is dat die Antine jou fysiek helemaal uitput. Totaal afmat. Off-piste welteverstaan. Als jij denkt dat een beetje hupsen in zo’n Gizzi-pak vermoeiend is, ga dan maar eens een uurtje met Antine in bed liggen. Die weet feilloos hoe je een sneeuwkanon moet bedienen hoor. Bovendien heeft onze flirty Friezin helemaal geen skistokken nodig om naar beneden te glijden. Snap je het nu, sufkop?

Waarschijnlijk wel, want Mike holde naar het appartement van de dames om Eefke haar prijs te geven die ze gisteren bij het jodelen al had gewonnen. En dan die Tara. Wat een pech. Eerst maximaal voor lul staan in Tiroler verkleedkleren, daarna de hele dag het derde wiel zijn en ‘s avonds te horen krijgen dat je date verliefd is op een ander. Veel slechter kan het niet aflopen. Ze besloot dan ook met gierende bandjes te vertrekken, zelfs zonder afscheid te nemen van Monique.

Als ik bij de eerste aflevering goed heb opgelet, moet Antine er nog eentje wegspelen. Om het zichzelf wat makkelijker te maken, heeft Mike voor die laatste afvaller alvast een bandje ingesproken met zijn favoriete zin: “ik vind het superstoer dat je dit avontuur bent aangegaan”.

De verdrietige aftocht van Tara, en straks ook van Mark bij Judith, brengt me wel op een serieus zijstapje. Het concept van Winter Vol Liefde, en dus ook B&B Vol Liefde, is eigenlijk onmenselijk wreed. De kans is namelijk aanwezig dat er halverwege al een match ontstaat. Dus nog voordat alle kandidaten geweest zijn. Dat zorgt vervolgens voor lullige situaties voor alle partijen. Mensen die al verliefd zijn geworden moeten zich inhouden of voelen zich schuldig. En de kandidaten die nietsvermoedend afreizen naar hun droomman/-vrouw komen voor Piet Snot (daar is ie weer). Kijk naar Tara. Maar ook naar de vrouw die afgelopen zomer bij Thijz op de rommelcamping kwam, een broodje zat te eten, hoorde dat Thijz verliefd was en meteen diep teleurgesteld weer naar huis ging.

Tuurlijk, voor de tv-kijker en voor mij als samenvatter is dit heerlijke televisie. Maar eigenlijk kan dit niet. Wat dat betreft is het concept van Boer Zoekt Vrouw veel eerlijker. Iedereen komt tegelijkertijd en heeft dezelfde kansen. Niet alleen veel prettiger voor de kandidaten, ook het slagingspercentage is bij Boer Zoekt Vrouw veel hoger.

Goed. Tot zover het serieuze zijstapje. Snel door met grapjes maken over de ellende van anderen.

Mark. Ik noemde hem net al. Hij begon optimistisch door met Judith te gaan bushcraften. Overleven in de wildernis. Dat doet hij vaker, maar alleen als het mooi weer is. Alle begrip natuurlijk, want als het ooit zover komt dat we verstoten raken van alle luxe en moeten overleven in de wilde, woeste natuur, dan is het ongetwijfeld mooi weer. Zonnetje, graad of 23. Heerlijk bushcraftweer.

Judith kreeg een roze mes, wat natuurlijk al een flinke hint was van Mark, en een vuursteen. Logisch. Waarom zou je in hemelsnaam een aansteker meenemen als het ook ingewikkeld kan? Mark houdt niet zo van eenvoud. Daarom is hij niet met Google Maps, maar met een ouderwetse wegenkaart naar Frankrijk komen rijden. Dat was trouwens wel een gemiste kans, want als hij niet 12 keer verkeerd was gereden, was hij eerder bij Judith geweest dan die natnek en wie weet hoe het dan allemaal was afgelopen.

Nou gewoon hetzelfde natuurlijk. Mark had sowieso niet moeten komen, want die houdt niet van dat gendergeneuzel. Voor kale baardmans zijn er slechts twee smaken: een mannetje en een vrouwtje. Als Mark in de VS had gewoond had Trump hem meteen een baan aangeboden als Minister van Kwetsende Zaken. Maar Mark woont niet in de VS. Mark was op bezoek bij Judith. En die is niet zo gediend van het gedachtegoed van onze hoedjesverzamelaar. Gelukkig had ze een plan om hem snel weg te krijgen: gewoon lekker dicht tegen Bart aankruipen.

Door naar het volgende moeilijke geval. Jorik is vast een lieve jongen, maar wat zal die een spijt hebben gehad dat ie zich heeft opgegeven. Jorik gedijt het best bij Groundhog Day. Elke dag gaat de wekker om half negen, Jorik smeert een broodje in de keuken, gaat skiën, vouwt de was op, warmt een maaltijd op en drinkt een biertje in de skihut. Morgen weer. Overmorgen weer. En de dag erna opnieuw. Heerlijk. Maar nu. Al die vrouwen. Al die vragen. Aaaargggghhhh.

Het zou nog enigszins eenvoudig zijn als een van de dames een heks zou zijn, maar helaas. Daarom zat er maar één ding op. De ultieme date. Beide dames krijgen nog één keer de kans om zich te laten zien. Daarna hakt Jorik de knoop door. Echt. Dus ook als er onverwachts een nieuwe dame op de stoep staat. Hoe durft ze trouwens. Die wacht maar even een dag. Of twee. Jorik kan immers niet alle emmers laten overlopen.

Nienke mocht eerst. Haar tactiek was duidelijk: lekker diep gaan. Vragen naar Joriks gevoel. Naar zijn hart. Zijn emoties. Maar het pakte op zijn zachts gezegd niet helemaal lekker uit. Jorik kreeg een error in zijn hoofd van al die kutvragen en vond het wel welletjes. Bovendien waren de tatoeages van Lana zo cool dat de voorkeur sowieso naar haar uitging. Wat een puinhoop.

Eenmaal terug in het appartement wilde Nienke zo snel mogelijk naar Groningen. En Jorik wilde zo snel mogelijk naar de buurvrouw, want die liep op krukken. En hij moest ook nog was opvouwen. En daarna uiteraard naar zijn maatjes in de skihut. Als ie maar weg is bij die vermoeiende vrouwen. Misschien is het morgen dan tijd om Marieke te leren kennen. Of overmorgen. Ligt er een beetje aan hoeveel vouwwas er dan weer ligt.

Last but zeker not least: Maarten. Aldus Maarten. Hij heeft een leuk pannetje, maar verveelde zich stierlijk. Daarom begon hij toch maar weer vragen te stellen. De man moet iets doen natuurlijk. “Wat was de beste periode in je leven?” Barbara had net als gisteren de bokkenpruik op en gaf ultrakorte antwoorden. Daarna besloot Maarten haar een koekje van eigen deeg te geven. “Nou, omdat jij het niet terugvraagt, zal ik het maar aan mezelf vragen. Wat was voor jou de beste periode, Maarten? Nou, leuk dat je het vraag. Dat was toen ik een miljoen verdiende en in Griekenland ging varen.”

Kortom. Het werd er allemaal niet gezelliger op in Estland. Maarten is trouwens ook niet verliefd en als we naar haar hadden gekeken, hadden we dat volgens hem zelf ook wel kunnen zien. Hij hoopt dat er nog iemand komt die fysiek in orde is. Ondertussen is Babs er ook wel klaar mee. Elke dag gesneden kiwietjes in een bakje is leuk, maar je wint er de oorlog niet mee.

In de auto naar de trein had ze nog wat goede tips voor Maarten. “Niet alleen over jezelf praten. En onthoud nou eens wat iemand zegt. Vrouwen zijn daar gevoelig voor. Bovendien voorkom je dat je vraagt waar mensen wonen die al lang dood zijn.” Ik zeg: goede tips. Beter dan die van zijn zus in ieder geval. Van haar moest Maarten namelijk zichzelf zijn. Barbara adviseert nu dus het tegenovergestelde. Precies 180 procent de andere kant op.

Het leukste was natuurlijk het afscheid in Estland. Omdat het zo briljant was, komt ie nog een keer:

Barbara: “We spreken elkaar. Of appen. Of bellen.”

Maarten: “Oh ja?”

Barbara: “Nou zie ook maar.”

Maarten: “Wel jammer dat je weggaat. Het begint net lekker weer te worden.”

Tot morgen!

PS Wil jij het grote Winter Vol Liefde e-book met alle verhalen plus uniek bonusmateriaal? Geef je dan nog snel op voor de leukste masterclass van Nederland.

Over de auteur

Foto van Rick Evers

Rick Evers

Trainer, tekstschrijver en communicatieadviseur

Meer over Rick
Foto van Rick Evers

Rick Evers

Trainer, tekstschrijver en communicatieadviseur

Meer over Rick

Wie noemt zijn nieuwsbrief nou Nieuwsbrief?

Da’s toch veel te saai? Schrijf je daarom in voor ‘Trips & Tiks’. Mijn maandelijkse nieuwsbr… ehh, mailtje. Als je die gelezen hebt ben je a) wijzer en heb je b) gelachen. Nou, kom op met dat e- mailadres.