Op de foto zien we Albert een vreugdedansje doen. De grote vraag is natuurlijk waarom hij een vreugdedansje doet. Is dat omdat Joyce zijn opgebiechte sekscapades sportief oppakt? Of omdat Joyce zijn lulverhaal gelooft?
Hij liep er al een tijdje mee rond en vond het tijd worden om Joyce (een deel van) het verhaal te vertellen. Er was goed nieuws en slecht nieuws. Het slechte nieuws was dat hij en Malgosia het iets te gezellig hebben gehad. Het goede nieuws was dat Joyce er toen nog niet was. Ohhhh, dan maakt het allemaal niets uit. Bovendien kon Albert er zelf niet zoveel aan doen. Malgosia ging namelijk met haar hele voorgevel aan de ontbijttafel zitten en trok later ook nog zijn trainingsbroek naar beneden. Ik mag toch hopen dat de cameraploeg van RTL hier niet bij was. Als ik Alberts tinnen soldaatje ineens uit zijn broek zie marcheren, zou ik er spontaan PTTS van krijgen.
Na het bezoek aan het lievelingsnichtje kwam er een vierde dame bij Albert langs. Alice is een oude bekende en wist dan ook dat je de kasteelheer intens blij kan maken met vinyl. Voor Appie een mooi moment om de dames mee te nemen naar zijn platengrot. Hij vertelde dat hij hier soms wel 6 uur op de bank zit en dan niets anders doet dan plaatjes draaien. Tja, dan snap ik wel dat je een tv-programma nodig hebt om aan de vrouw te komen. Albert had ook nog een leuk klusje in petto: vierduizend platen stofzuigen. Ik zou zeggen: Joyce, je kunt nu nog weg hè.
In Frankrijk ging Arno met Niels naar de markt. De eerste echte date. Niels kan geen Frans en kent alleen het woord Frans, wat natuurlijk een beetje knullig is, want Frans is niet eens Frans. Frans is in het Frans François. Ze kochten wat nootjes en een vies stuk kaas, maar lieten de worst links liggen. Volgens Arno was het nog wat vroeg om over worst te praten. Eenmaal op het terras begon de grote complimentenshow.
‘Ik geniet hier wel van hoor, van jou dan.’
‘Ik ben eigenlijk gevallen op jouw ogen.’
‘Ik vind dat jij een prettige stem hebt.’
‘Je valt niet tegen in het echt.’
‘Ik zoek een man-man en jij bent een man-man.’
‘Ik heb het gevoel dat ik je al langer ken.’
‘Je hebt een zachte kant en die vind ik interessant.’
Na al dit geneuzel heb ik eigenlijk nog maar twee dingen te zeggen:
1: GET A ROOM!
2: STUUR DIE ARME EMIL EENS WEG!
Ehh, in een andere volgorde uiteraard.
Tot slot de twee exits en laat ik beginnen bij Kapitein Karper in Zuid-Afrika. Na de mislukte sushi-date had Marcel er nog een nachtje over geslapen. Helaas kwam hij tot de conclusie dat zijn missie niet geslaagd is. Hij had zich zichzelf van alle kanten laten zien, maar lady boss heeft niet toegehapt. Een beetje alsof je de hele dag langs de kant zit en tien verschillende soorten aas probeert, maar de vis bijt gewoon niet. En dat is balen. Huilen zelfs.
‘Rick, Rick, heb je ook gezien dat Marcel Meerval een notitieblokje had met een vis op de voorkant?’ Ja, beste lezers van deze samenvatting. Ik heb het gezien.
Wat overbleef was het afscheid. En de Nieuw-Zeelandse Billy Bob Thornton natuurlijk, maar daar kom ik zo op. Afscheid. Marcel keek er al met al goed op terug. Zoals hij zelf al zei: ‘De reis komt zeker in mijn persoonlijke top tien terecht. Misschien zelfs wel in de top vijf. Top drie eigenlijk. Of nee, wacht. Dat dagje vissen op het Tjeukemeer en het middagje Beekse Bergen met mijn neefjes waren bij nader inzien toch net een tikkie minder dan dit. Dit is de mooiste reis ooit!’ En Mirjam, die denkt voortaan altijd aan Marcel als ze een vis ziet. Dat wordt dus nooit meer sushi eten voor lady boss.
Billy Bob deed ondertussen niets anders dan een beetje tokkelen op zijn gitaar. Hij voelt zich als een vis in het water, want zelfs de hutjes op het resort lijken op zijn eigen huis. Billy is volgens Mirjam een zachtaardige man en ik denk dat ze gelijk heeft. Maar wat ik ook zag was een sing-a-song-writer met talent. We hoorden al een klein stukje van zijn zomerhit ‘Mirjam’.
Mirjam, misschien moet ik jou beter leren kennen
Misschien als er liefde bestaat
Wat moet ik zeggen, is nooit te laaaaaaat
Een prachtig begin. En laat ik nou de hand hebben weten te leggen op de rest van deze alarmschijf. Zo gaat ie verder:
Mirjam, vind jij het ook zo fijn dat die visserman weg is?
Misschien raak ik bij jou wel de juiste snaar
Want ik stel wel vragen en bespeel mijn gitaaaaaaar
Oh Mirjam, laat mij jouw muurtje doen zakken
Geen fietsen, geen vissen, maar alleen interesse in jou
Want Mirjam, jij oh jij bent mijn droomvrouwwwww
Wat een hitzanger is die man. En over hits gesproken. Margreeth en Els schreven er ook eentje in Schotland:
Lalalala, waar is onze Robert toch naar toe
Lalalala, hij is al die dames nu alweer moe
Robert Jan twijfelde nog even om hier gevat op in te haken
Lalalala, dat valt op zich wel reuze mee
Lalalala, ik heb er alleen liever één dan twee
Robert Jan was er in de ochtend al vroeg tussenuit gepiept. Hij had slecht geslapen, was onrustig en op zoek naar wat meer pit. Als kijker voelde je aankomen: daar gaat Els. Om stipt 9.15 uur, zoals het briefje beloofde, kwam RJ terug met gebak. Een aardbeienschuitje, in Schotland ook wel bekend als: afscheidsgebak. Els mocht het gebakje nog even snel verorberen, maar werd daarna ontboden bij het hek. ‘Dat wordt vast een hekkensluiter, hahaha’, lachte ze als een stewardess met kiespijn.
Een hekkensluiter werd het inderdaad. RJ draaide een beetje om de hete brei heen, maar bedoelde eigenlijk te zeggen dat hij Els een lieve vrouw vindt, maar geen moment zin heeft om haar nette kleren van het lijf te scheuren. En ze weten allebei: dan is de tijd rijp om te gaan.
Ik had oprecht te doen met de hevig geëmotioneerde Els. Misschien geen spannende, maar wel een lieve vrouw die het plaatje al helemaal voor zich zag. Een leven met Robert Jan in het mooie Schotland. Elke dag waanzinnige wandelingen maken in de natuur en ’s avonds bij het knisperende haardvuur een boek lezen onder het genot van een wijntje. Maar toen verscheen er een ietwat mysterieuze freelance tekstschrijver ten tonele en daardoor prikte de oude kakker met zijn wandelstok, BOEM, pardoes Els haar droom aan gruzelementen. Jammer Els, het ga je goed.
Tot morgen. Dan staat er bij Arno een olifant in de kamer. Je verwacht hem bij Mirjam, maar nee, hij staat toch echt bij Arno. Heel gek.
