Haha, een nuchtere Zeeuw, twee kale senioren en een geile conciërge in één uitzending. Jullie dachten toch zeker niet dat ik deze laat schieten? Het was de mooiste aflevering tot nu toe! Daar gaan we.
We waren het bijna vergeten, maar kasteelheer Illya heeft nog altijd Malgo… ehh Rayisa op bezoek. Nadat hij een verse jus en een mandje jetsers op tafel had gezet, kwam de Oost-Europese prinses aan lopen. ‘Ik heb over jou gedroomd’, zei ze. ‘Nou, laat maar horen dan’, zei Illya met geveinsde interesse. ‘Jij maakte een hele grote kop koffie en die verdeelde je in twee kopjes. Wat vind jij daarvan?’
Illya vond er niets van. Het is gewoon een droom. Niets meer dan dat. Rayisa is er ook achter gekomen dat Illya een stier is. Hij is geboren op 27 april. Twee zeven. Zijzelf op 2 juli. Twee zeven. Kippenvel. Samen met die gedeelde kopjes koffie kan dat natuurlijk maar één ding betekenen: ze zijn voor elkaar gemaakt. De lucht, de aarde en de bomen hebben het zo bedoeld. Het water trouwens ook.
De nuchtere Zeeuw probeert iedere keer zijn lach in te houden en gelooft al helemaal niet in horoscopen. ‘Die zijn altijd zo algemeen dat iedereen zich erin herkent.’ En daar heeft ie gelijk in. Let maar op. Ik maak een horoscoop voor jullie allemaal. Dik honderdduizend volgers. Kijk eens of het voor jou klopt. Komt ie:
Er hangt iets in de lucht vandaag. Geen idee wat precies, maar je voelt het. Misschien is het verandering. Misschien is het gewoon regen. Je probeert balans te vinden tussen ‘ik moet echt iets doen’ en ‘laat maar, morgen is er ook nog een dag’. Goed nieuws: beide leveren ongeveer evenveel resultaat op. Laat je dus niet gek maken. Verder lees je vandaag iets waar je erg om moet lachen.
Kan zo achterin de Libelle.
Met het ontbijt achter de kiezen gaan de twee tortelduifjes met de Maserati op pad. Zo’n autoritje levert vaak ongemakkelijke stiltes op. Vaak. Hier niet: ‘Mooie auto. Met een kroontje erop. Dat is het symbool van Oekraïne. Wat grappig dat jij een Russische naam hebt. Mag ik een foto van jou maken? Je hebt mooie handen. Zullen we een selfie maken? Ben je nooit eenzaam? Heb je jouw vrienden uit Nederland al lang? Hoe heet deze rivier? En waarom dan?’
Het is een beetje alsof ik met mijn zoontje van vijf in de auto zit. ‘Papa, is dit een dinobos? Waarom niet? En toen de dino’s op aarde waren, waren er toen ook mensen? Waarom niet? Kan er nog een keer een meteoriet op de aarde vallen? En waarom dan niet?’ Het enige verschil is dat mijn zoontje nooit selfies van ons wil maken.
Bij de wensput wilde Rayisa een muntje gooien, want dan mag je een wens doen. De put was leeg, maar dat geeft niet. Rayisa wenste dat het kasteel, inclusief auto, binnenkort van haar was. Illya zei dat hij niets wenste, maar dat klopt niet. Hij wenste stiekem een lekker wijf dat geen vragen stelt. En als dat teveel gevraagd is, dan is 5 minuten stilte ook goed.
‘Illya, wat betekenen deze bloemen?’ Shit, mislukt. Het Oekraïense vragenvuur bleef komen. En zelden had Illya er antwoord op. Het interesseert de beste man geen reet waarom het kasteel lichtbruine bakstenen heeft. Waarschijnlijk gewoon omdat de donkerbruine op waren. Maar volgens Rayisa heeft alles een betekenis. En ze vindt het jammer dat Illya niet alle antwoorden heeft. Na de lunch kreeg ie nog wel een kus op zijn wang. ‘Ach, je gaat er niet dood van hè.’
Op een andere plek in Frankrijk voerde Magda de kippen. ‘Poele poele poele.’ Ze heeft moeite met het ritme van Fons. Als hij opstaat, heeft zij er al tienduizend stappen opzitten. Gelukkig komt nieuweling Bassie eraan. Ja, hij heet Rob, maar omdat dit al de derde Rob is, noem ik deze liever Bassie. Een welkome afleiding voor Magda en Fons. Bassie kent geen woord Frans, behalve café en sandwich. Ik heb datzelfde met Spaans. Ik ken alleen de woorden lunchroom en croissant.
We hebben trouwens strontveel mazzel dat Bassie überhaupt gearriveerd is Longeville Sur-Mer. Onderweg werd hij zo depressief van het Franse landschap dat hij steeds rechtsomkeert wilde maken. Gelukkig was de roep van de liefde sterker. Magda was blij met zijn warme handen, zijn technische achtergrond en zijn Rotterdamse mentaliteit. Niet lullen maar poetsen. Alleen durfde Magda het woord ‘lullen’ niet te gebruiken. Met fat shaming heeft mevrouw geen enkele moeite, maar het woord ‘lullen’, dat hoort niet.
Wat ook niet hoort, is een oester eten. Vindt Bassie. Allememaggies, wat smerig. Zelfs met een bakkie op vreet ie die zooi niet. Ook de grote garnaal is voor Bassie zeker niet de lekkerste van allemaal. Slagroomtaartjes gaan er wel in, maar ja, die stonden nou eenmaal niet op het menu. Na een paar garnalen vond Bassie het dan ook welletjes. Ondertussen zat Fons aan het afval te sabbelen. Bassie maakte daar nog een schunnige opmerking bij, maar die zal ik hier niet herhalen. Straks leest Magda mee.
Over sabbelen gesproken, conciërge Rob heeft er wel oren naar, want meneer voelt bij Eveline in Italië de nodige erotiek. Vooral tijdens het kammen van de hond. Meestal geniet de hond daar het meeste van, maar in dit geval kwam de kwijl van conciërge Rob. Helemaal toen Eveline per ongeluk zijn beenhaar kamde, werd er druk gekwispeld. En ook dat kwam niet van de hond.
Eenmaal in de auto was de erotische spanning volgens Rob opnieuw aanwezig. Het komt vast doordat ze eerder samen de was hebben opgehangen. Niets is erotischer dan met elkaar een 160 x 200 jersey hoeslaken over de waslijn gooien. Daarom hebben wij thuis gewoon een droger. Anders kom je op een dag nergens meer aan toe.
Tijdens de avonddate in het restaurant besloot Rob het hoge woord eruit te gooien. Hij heeft kriebels en de hele wereld mag het weten. Evelien was stomverbaasd. Hij zei het niet eens bij zes glazen wijn, dus hij meent het ook nog. De B&B-eigenaresse heeft zelf nog geen kriebels voor de conciërge. Bovendien heeft ze andere dingen aan haar hoofd, want haar vader is opgenomen in het ziekenhuis. Laten we met ons allen heel hard duimen voor Eveline en haar familie.
Gelukkig was Dick Vonk vandaag ook weer aan de beurt. Karin hangt nog altijd in zijn buurt rond, maar kronkelt niet als een slang om zijn lichaam. Dat zou ze wel willen, maar Dick is nog wat terughoudend. She ticks all the boxes, maar de spark is er niet. Ik weet niet zo goed wat dat betekent, want ik spreek geen Engels. Nou ja, twee woorden ken ik: amigo en kalimera.
Wat ze wel goed doen, is eerlijke gesprekken voeren over hun gevoel. Dat deden ze eerst tijdens het uitlaten van een roedel honden en later in een plas koude cola. Karin vond het colawater koud, terwijl Dick had gezegd dat het warm was. Komt natuurlijk omdat Dick een bikkel is. Die loopt op blote voeten door de rimboe. Bloedzuigers zijn z’n beste maatjes en als ie gebeten wordt door een dodelijke slang, zegt ie waarschijnlijk: ‘potverdikkeme wat vervelend’.
Tot slot onze grote vriend in Tsjechië. Daniël en Renske hebben gisteren gezellig aan tafel 1 gezeten met chips en wijn. Renske had daardoor een kort nachtje, maar dat geeft niet. Zegt ze. Later blijkt dat dit wel degelijk geeft, want ze werd grumpy as hell. Tijdens de kanotocht was alles nog koek en ei, maar tijdens het kampvuurtje op het eiland sloeg de vlam om het worstje en in de pan.
Waar het precies over ging, werd niet helemaal duidelijk. Wat mij betreft is hier toch net wat te rommelig geknipt in de montagekamer. Als ik moet gokken, denk ik dat Renske het vervelend vindt dat Daniël zo weinig vragen stelt. Dat is namelijk klacht nummer 1 bij B&B vrouwen: ‘Hij zou eens wat meer interesse in mij moeten tonen.’ Als dit echt zo is, na slechts één nachtje logeren, is mijn advies aan mijn vriend Daniël: wegsturen die meid. Linea recta naar huis, inclusief drop en stroopwafels. Ajeto!
Maandag komt er bij Eveline een man bij. Eens kijken wat dit doet met de erotiek.
